"Jądro ciemności" jako utwór egzystencjalny

Książka Josepha Conrada, pt.: „Jądro ciemności” porusza wiele problemów egzystencjalnych. Wiele zagadnień jest ponadczasowych i odnosi się także do dzisiejszych czasów. Jednym z nich jest szeroko pojęta cywilizacja. Jak należy w ogóle rozumieć słowo cywilizacja? Jest to stopień rozwoju osiągnięty przez społeczeństwo w danej epoce historycznej. Wydaje się nam, że cywilizacja może nieść tylko same korzyści, tym czasem tak nie jest. Może mieć ona także charakter destrukcyjny. A swoje tezy postaram się oprzeć właśnie na podstawie tej wspaniałej lektury.

Książka ta opowiada o człowieku, który odbywa swoją życiową wyprawę, podczas której odkrywa ciemną stronę swego charakteru, a także diametralnie zmienia swoja osobowość. Wyprawa ta, oprócz sensu dosłownego, miała być swoistym sprawdzianem swojej wytrzymałości i swych możliwości.

Podróż głównego bohatera może symbolizować wędrówkę przez życie, ale i przeciwności które napotykamy w nim. Każdy człowiek wyznacza sobie swoje życiowe cele, do których dąży, tak jak celem w książce miało być odszukanie Kurtza. Gdy człowiek sobie podwyższa poprzeczkę podczas „skoku” przez życie wtedy wie po co ma żyć i jeszcze bardziej cieszy się z osiągniętego celu.

Droga do osiągnięcia celu jest zawsze długa i kręta, ale gdy już uda nam się dotrzeć, możemy się czuć spełnieni. Przez całe życie uczymy się i dowiadujemy o sobie coraz więcej. Uczymy się na swoich błędach i próbujemy odkryć prawdę – kim jesteśmy i po co żyjemy ? „Jądro ciemności” drzemie w każdym z nas i czasem nie zdajemy sobie z tego sprawy. Tytułowe jądro ciemności jest wyznaczonym celem, kulminacją, końcem wszystkiego. Człowiek, gdy wkracza w dorosłe życie (w taką podróż) zaczyna się zamieniać i nie ma na to wpływu. Jest to proces automatyczny i nieunikniony. Nigdy nie będzie już takim samym człowiekiem, jest to wyprawa bez powrotu (pewnego rodzaju bilet w jedną stronę).

Musimy sobie uświadomić, że w każdym z nas ukryte jest zło. Trzeba odkryć w jakim stopniu i starać się je w miarę możliwości przezwyciężać. Autor cudownie uwidacznia tułaczkę człowieka przez życie.

Kolejnym problemem egzystencjalnym poruszanym przez Josepha Conrada jest misja cywilizacyjna. W XXI wieku staramy się ułatwiać sobie życie, przez co automatycznie cywilizujemy otaczający nas świat. Powstają wielkie aglomeracje, rozrasta się technologia wraz z postępem czasu. Bohater oprócz odnalezienia Kurtza miał także odbyć misję cywilizacyjną. Książka ukazuje negatywne cechy cywilizacyjne.

Cywilizacja porządkuje i ujarzmia świat, powoduje rozwój technologiczny, ale i może np. wydłużyć życie za pomocą działu usług jakim jest medyka. Lecz cywilizacja, co warto podkreślić, zatraca indywidualizm. Uniformizacja powoduje, że ludzie stają się szarzy i schematyczni. Brakuje wybitnych i wyróżniających się jednostek. Ludzie, wbrew swej woli, zaczynają brać udział w słynnym wyścigu szczurów o sławę i pieniądze.

Książka uwidacznia to co nieuniknione i podkreśla to czego możemy uniknąć. Jednym słowem warto przeczytać aby dowiedzieć się o swoich obliczach i o sensie istnienia.