Cały dokument powinien być objęty parą znaczników . Między nimi powinna zaś się znaleźć para znaczników
, która stanowi ramy dla informacji nagłówkowych. Pozostałe informacje powinny być objęte z kolei znacznikami . Wygląda to następująco:--------------------------------------------------------------------------------
informacje nagłówkowe
właściwa treść (ciało) dokumentu
--------------------------------------------------------------------------------
Tak spreparowany szkielet jest już "bezpieczny" i nie niesie ze sobą ryzyka jakichś niespodzianek.
Gdy już wiemy, jaka jest formalna osnowa dokumentu, warto jeszcze dodać kilka użytecznych informacji.
Między znacznikami i powinno się znaleźć polecenie
TITLE nie oznacza wcale tytułu na stronie. Zawarta między tymi znacznikami treść ukaże się w pasku tytułowym przeglądarki, a nie w dokumencie. Na przykład:
Proszę zwrócić teraz uwagę na pasek tytułowy przeglądarki, gdzie widnieje treść "Kurs języka HTML - poradnik webmastera: HTML dla bardzo początkujących".
Drugim bardzo ważnym elementem jest informacja stronie kodowej dokumentu.
Zalecamy usilnie stosowanie strony kodowej ISO-8859-2 (czyli ISO Latin 2). Jest to międzynarodowy standard, a "przy okazji" także Polska Norma. Powinieneś sporządzać dokument w tym standardzie i zarazem opatrywać go informacją typu META. Jest ona umieszczana w ramach znaczników HEAD i wygląda następująco:
Ostatecznie więc, stosuj na początku standardową osnowę:
--------------------------------------------------------------------------------
właściwa treść (ciało) dokumentu
--------------------------------------------------------------------------------
Jak wprowadzać do dokumentu "zwykły" tekst? W zasadzie każdy tekst, który nie jest objęty specjalnym znacznikiem, jest interpretowany jako "masa tekstowa". Gdybyśmy jednak wpisali dłuższy fragment tekstu, rozdzielając w edytorze akapity za pomocą klawisza Enter, przeglądarka zignoruje znaki końca wierszy i akapitów i wyświetli jednolity blok tekstu. Aby naprawdę rozdzielić akapity, należy się posłużyć poleceniem
(P = paragraph), które wstawi interlinie między poszczególne fragmenty tekstu. Zalecamy także konsekwentne stosowanie znacznika zamykającego
.Przykład:
To jest treść pierwszego akapitu
To jest treść drugiego akapitu
Niekiedy zdarza się, że chcemy przełamać tekst, nie wprowadzając przy tym znaku końca akapitu. Możemy wówczas zastosować pojedyncze polecenie
, które przenosi tekst o jeden wiersz w dół, choć nie wprowadza dodatkowej interlinii.
To jest pierwszy wiersz
To jest drugi wiersz
To jest trzeci wiersz
To jest czwarty wiersz
Ponadto polecenie
ma jeszcze jedną zaletę. Napisanie kilku kolejnych
pozwala poszerzyć pionowy odstęp między elementami.