Migracje zarobkowe.

(1.) Przyczyną migracji zarobkowych jest chęć znalezienia pracy i poprawy warunków bytowych. Migracje zarobkowe odbywają się na krótkich dystansach - ze wsi do miast i z małych miast do większych. Migracje długodystansowe to migracje z krajów biednych do bogatych, często przeradzające się w migracje trwałe - mogące mieć charakter migracji międzykontynentalnych.

(2.) Na przełomie XVIII i XIX wieku nastąpiły wielkie ruchy migracyjne do Ameryki Północnej i Południowej. Rozpoczęły się one wraz z odkryciami geograficznymi i przybrały na sile po rewolucji przemysłowej w XVIII wieku.

(3.) W drugiej połowie XX wieku obszarem imigracyjnym stała się Europa. Napływ ludności związany był z:

- zanikiem imperiów w wyniku dekolonizacji
- koniunkturą gospodarczą i dużą podażą miejsc pracy
- sytuacją demograficzną - niski przyrost naturalny, straty wojenne i starzenie się społeczeństwa
- szczególnie duży napływ imigrantów miał miejsce w Niemczech, mających niedobór siły roboczej, potrzebnej do odbudowy kraju. Podobna sytuacja miała miejsce we Francji i Wielkiej Brytanii.

(4.) Skutki migracji zarobkowej:

- mieszanie się kultur
- wzrost liczby mieszkańców państwa przyjmującego emigrantów
- wzrost liczby ludności miejskiej
- problemy z nieprzystosowaniem się imigrantów do nowych warunków
- nasilanie się konfliktów społecznych
- problemy socjalne [mieszkanie, szkoła, opieka medyczna]
- mniejsza konkurencja na rynku pracy w kraju pochodzenia imigranta
- narastające bezrobocie wśród ludności rodzinnej w kraju, do którego emigrant przybywa
- napływ dewiz do macierzystego kraju
- rozłączanie i rozpad rodzin imigrantów, bądź też dalsza emigracja/migracja łańcuchowa.