S. Żeromski "Siłaczka" - charakterystyka głównych bohaterów.

Siłaczka” obrazuje rozdźwięk między ideałami a rzeczywistością. Problem starcia idealizmu z realiami życia pokazany jest na zasadzie skontrastowania postaw dwojga bohaterów opowiadania – Pawła Obareckiego i Stanisławy Bozowskiej. Zestawienie losów tych dwóch postaci, początkowo tak do siebie podobnych, w końcu dramatycznie różnych pozwala daje pełny obraz trudnej sytuacji, w której znajdują się młodzi idealiści.

Akcja opowiadania nie prowadzona jest chronologicznie. Zaczyna się w momencie dla całej historii dwojga bohaterów przełomowym, poznajemy ją na zasadzie kolejnych retrospekcji, wspomnień doktora. Obarecki zastanawia się nad swym życiem w chwili zwątpienia w jego sens, a więc w chwili niezwykle istotnej, gdy ważą się jego dalsze losy, gdy możliwy jest jeszcze w nim nagły zwrot. Obarecki jest bardzo zdolnym studentem, wróżą mu karierę. Jest w zasadzie szczęśliwy – brakuje mu tylko pieniędzy. Chodzi w starym zniszczonym płaszczu, nie stać go na naprawienie butów u szewca – łata je tekturą. Jest jednak śmiały i energiczny.

W czasie studiów jeszcze Obarecki poznaje Stanisławę Bozowską. Młoda zdolna dziewczyna, nie dba o wygląd zewnętrzny, zajmuje ją tylko nauka. Chce studiować medycynę, jednak jej problemy finansowe są jeszcze większe niż w przypadku doktora. Musi pracować jako guwernantka. Wreszcie wyjeżdża jako prywatna nauczycielka do bogatego domu na Podolu, nie odpowiadając na oświadczyny Obareckiego.
Paweł Obarecki jako student jest człowiekiem szczęśliwym, pełnym zapału, nastawionym idealistycznie. Chce zmieniać świat. Jest skromny i nieśmiały. Niestety ten zapał szybko w nim wygasa. Obarecki szybko przywiązuje się do wygód. Dobre jedzenie, służąca – to wszystko sprawia, ze doktor uzależnia się stopniowo od pieniędzy. Świadczy to też o tym, że Obarecki ma słaby charakter, chwiejną wolę, że jest podatny na wpływy zewnętrzne.

Największą wadą doktora okazuje się brak wytrwałości, zdecydowania. W konflikcie z aptekarzem poświęca własne przekonania dla wygody i pieniędzy. Nie jest w stanie walczyć o swoje idee, choć wie, że walczy w ten sposób przede wszystkim o dobro innych. Obarecki egoistycznie wybiera własną korzyść, wygodę, prowincjonalną karierę.

Zupełnie inaczej jest w przypadku Stanisławy Bozowskiej. Poświęca się nauce do ostatnich chwil życia. W pożegnalnym liście za najważniejsze uważa przekazanie do druku napisanego przez siebie podręcznika. Nie jest jednak obojętna na ludzkie problemy. Przyjmuje pod swój dach kobietę, która głoduje, bo nie może znaleźć pracy. Jest prawdziwą altruistką, wrażliwą na krzywdę i nieszczęście. Nie zmienia swojej postawy życiowej wobec niesprzyjających okoliczności, nie zaprzedaje swoich ideałów. Jest gotowa za nie umrzeć.

Losy tych dwojga bohaterów ukazują tragiczną sytuację młodej, idealistycznie nastawionej inteligencji. Obarecki, żeby poradzić sobie w życiu, żyć na poziomie, musi zdradzić swoje poglądy, zaprzedać się. Spotyka go za to kara najgorsza – śmierć za życia. Intelektualnie cofa się –przestaje czytać, mierzi go prasa, literatura. Nie ma celu w życiu: prawdziwej kariery i tak nie zrobi na zapadłej prowincji – ogranicza się do minimum, choć to, co może otrzymać, go nie zadawala.

Z kolei Bozowska, choć pozostaje wierna sobie do końca i pomaga ludziom, musi zginąć. Przytłacza ją życie, brak możliwości, perspektyw. Napisany przez nią podręcznik nigdy nie zostanie wydany – nie ma nikogo, kto mógłby się tym zająć po jej śmierci. Nikt nie będzie kontynuował jej dzieła, ludzie tacy jak Obarecki boją się, że spotka ich jej los – zapomnienie, śmierć. Jej losy są naznaczone piętnem tragizmu w stopniu większym niż losy doktora, który odpowiedzialność za swoją porażkę ponosi sam. Nie zmienia to jednak pesymistycznej wymowy utworu Żeromskiego – niezwykle trudno jest w istniejącym systemie społecznym zachować wierność ideałom, jeszcze trudniej w praktyce te ideały realizować.


Bozowska Stanisława
Bohaterka opowiadania Stefana Żeromskiego 'Siłaczka', młoda nauczycielka, która w imię walki z ciemnotą, zgodnie z ideą 'pracy u podstaw' wyjeżdża z Warszawy na zapadłą wieś, by tam szerzyć oświatę wśród chłopów. Jej postawa - pełna poświęcenia, oddania, wierności własnym ideałom - stała się symbolem heroizmu i przekonania o konieczności podjętej walki do samego końca. Walkę tę przypłaca życiem - chora na tyfus umiera, nie otrzymawszy w porę pomocy lekarskiej. Chociaż rezultaty jej pracy w porównaniu z zamierzeniami są znikome, osiąga wyższość moralną nad swym kolegą ze studiów, lekarzem Pawłem Obareckim, który sprzeniewierzył się podobnym, wyznawanym w młodości, ideałom.


Obarecki Paweł
Bohater opowiadania Stefana Żeromskiego pt. 'Siłaczka', młody lekarz, który w imię szerzenia oświaty zdrowotnej na prowincji zgodnie z ideą
'pracy u podstaw' wyjeżdża z Warszawy do Obrzydłówka, by tam leczyć oraz uczyć biedotę podstawowych zasad higieny. Po przykrościach doznanych ze strony otoczenia zmienia poglądy życiowe, poddaje się, zapomina o ideałach młodości, staje się filistrem i oportunistą.
Jego życiową dewizą staje się: Dawajcie pieniądze i wynoście się. W konfrontacji ze swą koleżanką ze studiów, Stasią Bozowską, przegrywa moralnie. Mówi po jej śmierci: - Niemądra byłaś! Tak żyć nie można, ale i nie warto. Z życia nie zrobisz jakiegoś jednego spełnienia obowiązku: zjedzą cię idioci, odprowadzą na powrozie do stada, a jeśli się im oprzesz w imię swych głupich złudzeń, to cię śmierć zabije najpierwszą, boś za piękna, zbyt ukochana...