Oceń kto ponosi odpowiedzialność za śmierć króla Dunkana?

W dramacie Szekspira „Makbet” wiodącą rolę w przebiegu akcji odgrywają tytułowy bohater - Makbet i jego żona. Na początku utworu Makbet ukazuje się jako świetnie wyszkolony, odważny wódz szkocki. Dzięki swemu męstwu zdobywa powszechne uznanie i szacunek. Wobec władzy i ojczyzny Makbet zachowuje się jak przystało na prawego rycerza. Taki stan rzeczy utrzymuje się do momentu, kiedy czarownice przepowiadają mu przyszłość, o jakiej nawet nie mógł marzyc.

Zapowiedzi wiedźm sprawdzają się. Nierealna wydaje się tylko perspektywa tronu: Dunkan ma przecież dwóch synów, ewentualnych następców. Pierwsze sukcesy sprawiają, że Makbet nie potrafi zapomnieć o słowach usłyszanych na wrzosowisku od czarownic. Ambicje jednak hamuje jeszcze zdrowy rozsadek.

Wydaje się, ze Makbet nie ma żadnych predyspozycji do czynów zbrodniczych - jest człowiekiem delikatnym, wrażliwym, opanowanym, spokojnym, dobrym strategiem w walce umiejącym przewidywać wypadki i odpowiednio na nie reagować. Jako poddany i krewny szanuje króla i docenia jego wielkoduszność - ta myśl towarzyszy mu aż do momentu zabójstwa, które zrodziło się w jego umyśle jako szansa na zdobycie tronu.

Wpływ na przemianę Makbeta w morderce miała jego żona - ambitna i bezwzględna Lady Makbet. Bohaterką targają wielkie namiętności takie jak: żądza władzy czy nieposkromiona ambicja, zagłuszają one wszystkie zasady moralne i czynią z niej tyrana, który dąży „po trupach” do celu. Odrzuca ona wszelkie cechy charakteru świadczące według niej o słabości (współczucie czy uczucia rodzinne).

Głównym motorem jej postępowania jest, podobnie jak u Makbeta, żądza władzy. Z jej powodu bohaterka nie jest „prawdziwa kobieta” - nie ulega emocjom, nie wdaje się w drobiazgowe rozważanie sytuacji, nie zna takiego uczucia jak strach. Działa szybko i zgodnie z planem. Nie ma w niej kobiecej wrażliwości, płochliwości, delikatności, jej wyrachowanie i oziębłość sprawiają, ze nie zna takich „dziwactw” jak wyrzuty sumienia. Możliwe, ze gdyby była mężczyzną, osiągnęłaby więcej niż jej mąż. Pojawiające się u Makbeta wyrzuty sumienia są dla Lady Makbet oznaka braku siły,chcąc ugodzić w jego dumę mówi:

"O ile byś był więcej tym, czym byłeś,
O tyle więcej byłbyś nim"

Makbet pod wpływem jej uwag, ze jest człowiekiem słabym psychicznie i tchórzliwym, postanawia zabić Dunkana, któremu przecież wiele zawdzięcza, wbrew swej woli, bardziej w celu ocalenia „dobrego imienia” w oczach żony.

Mówiąc:

"Na wszystkom gotów, co jest godne męża;
Kto więcej waży, nie jest nim"
pokazuje czytelnikowi jak bardzo jest zaślepiony.

Jednakże żona, mówiąc o zabójstwie króla wspomniała jedynie o pozytywnych stronach tego czynu - zdobyciu władzy i bogactwa. Nie wspomniała o cierpieniu, jakie może przynieść poczucie winy i wyrzuty sumienia po zbrodni. Nakłaniając męża do morderstwa nie pozwoliła mu myśleć o konsekwencjach zbrodni.

Po zabójstwie Dunkana Makbet czuje się winny. W końcu zamordował głowę państwa, swego wasala, a co ważniejsze, członka rodziny i gościa swego domu. Bohater przezywa popełnienie tego czynu, co w rezultacie odbija się na jego psychice i prowadzi do kolejnych zbrodni. Makbet jest ofiara intrygi uknutej przez Lady Makbet, która nie uprzedziła go o następstwach zbrodni, które wyniszcza mu psychikę i całkowicie zmienia jego charakter.

Z rycerza o najlepszej opinii, człowieka prawego i szlachetnego, przeobraża się w szalonego, niespokojnego, nieopanowanego, podszytego strachem słabeusza, dręczonego wyrzutami sumienia, by na koniec stać się bezwzględnym morderca, który z zimna krwią usuwa wszystkich, którzy zagrażają jego panowaniu. Ta niezwykła i gruntowna przemiana spowodowana jest żądza władzy, nieposkromiona ambicja wywyższenia się i dominacji nad innymi. Lady Makbet tez uległa przemianie, jej wizerunek jest jednak odwrotny niż w przypadku Makbeta. Z opanowanej, silnej, zdecydowanej na wszystko, zlej kobiety staje się chora psychicznie, zagubiona, odtrącona i nieszczęśliwa zona bezwzględnego tyrana i despoty. Nagromadzenie zła ja przerosło, jedynym wyjściem, jakie widzi przed sobą, jest samobójstwo.

Makbet był człowiekiem dorosłym, osoba o ukształtowanej psychice i systemie wartości. Bohater dobrze zdaje sobie sprawę z tego, że każdy musi ponieść kare za swe źle uczynki, jeśli nie na ziemi, to na pewno przed Bogiem. Makbet zabija z premedytacja, jest świadom konsekwencji swego czynu. Tak nie postępuje osoba, która jest ofiara intryg, lecz wyrafinowany zabójca, dla którego morderstwo jest najprostszym sposobem na osiągniecie zamierzonego celu. Bohater planował zbrodnie, dbał o ostateczne szczegóły morderstwa, nie starał się przeciwstawić żonie, która jedynie zasugerowała to rozwiązanie. Ostatecznym czynnikiem, który go zmusza do zabójstwa nie jest namowa zony, lecz ślepa żądza władzy, która przeważa nad rozumem i rozsądkiem. Chora ambicja głównego bohatera zaślepia go, a w rezultacie doprowadza go do ostateczności - zabija.

Całkowicie potępiam zachowanie Makbeta. Jego początkowe zagubienie po przepowiedni czarownic, wpływ żony - to go nie usprawiedliwia. Najgorsze jest to, ze ta pierwsza zbrodnia pociągnęła za sobą następne, popełnione już bez żadnych skrupułów. Podobne zdanie mam na temat Lady Makbet, która jest pełna nienawiści i przesycona żądza władzy. Doprowadziła Makbeta do ostateczności, jaką było zamordowanie króla w celu zajęcia tronu. Uważam ze oboje są odpowiedzialni za śmierć Dunkana.