Utopia

Korzenie państwa Utopia sięgają zamierzchłych czasów, których nikt już nie pamięta i które nie zostały nigdzie spisane. Nie jest ono duże, w najszerszym miejscu ma 300 kilometrów. Leży jednak na bardzo urozmaiconym terenie. Na wschodzie ma bezpośredni dostęp do morza. Rozciągają się tam złociste, czyste plaże. Woda jest tak czysta, że gdy płynie się łodzią wzdłuż wybrzeża, nawet w odległości kilku kilometrów, można podziwiać rozmaite morskie zwierzęta. Bardziej na zachód od tego raju dla miłośników wody znajdują się olbrzymie połacie lasów. Są one zielone, gęste i pełne zwierząt, jakich nie ma w innych zakątkach świata. Ponieważ tutejsi mieszkańcy bardzo dbają o naturę i ochronę jej darów, żyjące tu stworzenia nie boją się ich i nie wahają się zbliżyć nawet bardzo blisko, nie wyrządzając przy tym nikomu krzywdy. Dalej rozciągają się pola uprawne, w niektórych miejscach poprzerywane niewielkimi laskami i zagajnikami. Głównie na tych terenach znajdują się niewielkie miasteczka. Jest ich kilkadziesiąt. Stamtąd niedaleka droga do pagórkowatych terenów. Na wschodnim krańcu państwa znajdują się wysokie góry, w lecie idealne do wypraw na szczyty, a w zimie przekształcające się w raj dla narciarzy. Miasta rozmieszczone są w takich miejscach, że przynajmniej z jednej strony przylegają do lasów i jezior, zapewniając tym samym rozrywkę i miejsce popołudniowych i weekendowych spotkań mieszkańców.

Same miasta są przepiękne. Każde jest zbudowane we własnym, charakterystycznym stylu. Są gotyckie, renesansowe lub barokowe, ale są tez bardzo nowoczesne i uprzemysłowione. Charakter każdego z nich zależy głównie od ich mieszkańców i artystów zamieszkujących je. Były budowane w różnych epokach, jednak dalej pozostały w stanie niezmienionym, regularnie odnawiane. Miejscowi artyści dbają o oprawę swojej małej ojczyzny. Gdy tylko zbliża się jakieś święto, ich zadaniem jest przyozdobienie miasta stosownie do okazji. Przez cały rok organizują oni również wystawy, koncerty i wszelkie imprezy propagujące sztukę.

Miasta wymieniają się wzajemnie między sobą surowcami do budowy domów oraz materiałami niezbędnymi do życia, dzięki temu nic ich to nie kosztuje. W ten sposób zarówno domy i mieszkania, jak i przedmioty codziennego użytku są dostępne dla wszystkich bez użycia pieniędzy. Taki ustrój jest możliwy, dlatego że każdy przyłącza się do budowy, produkcji lub wymyślania określonego artykułu. Praca ta nie jest jednak obowiązkiem, państwo i tak nie pozwoli, by któryś z jego obywateli nie żył dostatnio. Z tego powodu nie ma stresów i presji związanej z pracą lub jej utrata, dzięki czemu ludzie bardziej przykładają się do tego, co robią. Wkładają w to wszystkie swoje siły i umiejętności gdyż, takiej jakości, jakiej produkt oddadzą, takiej jakości będzie produkt, który nabędą, wykonany, przez kogo innego.

Każdy od najmłodszych lat jest zachęcany i motywowany do nauki oraz rozwijania swoich umiejętności. Nie jest jednak do tego zmuszany, ani straszony ocenami. Powoduje to, że młodzież uczy się z ochotą i zapałem, według własnych potrzeb i chęci, które są duże. Nauka w tutejszych szkołach nie jest łatwa, ze względu na wysoki poziom. Nauczyciele przyjaźnią się tu z uczniami, dzięki czemu panuje tu radosna i przyjazna atmosfera. Znacznie ułatwia to kontakty oraz cały proces nauczania, sprawia, że dają oni z siebie wszystko, co najlepsze, aby nie zawieść profesorów. W ten sposób każdy osiąga wysoki poziom wiedzy, własną pracą i wysiłkiem.

W poszczególnych miastach prawo uregulowane jest bardzo podobnie, dzięki czemu, podróżując przez Utopię, nie ma problemu ze znajomością regionalnego kodeksu i przestrzeganiem go. Jest ono regularnie reformowane. Jeżeli tylko ktokolwiek zauważy jakieś nieprawidłowości w jego funkcjonowaniu, informuje o swoich spostrzeżeniach radę miasta. Tam informacja zostaje przedyskutowana, a jeżeli jest to potrzebne zwoływane są referenda. Mieszkańcy decydują w nich, jak należy zmienić istniejące prawo albo czy trzeba dodać lub usunąć inne.
Nawet gdyby kodeks nie był tak szczegółowy, nic złego by się nie stało. Panuje tu, bowiem powszechna zgoda i tolerancja, także spisywanie zasad postępowania nie jest konieczne. Mieszkańcy akceptują się w pełni nawzajem i szanują swoją prywatność. Dbają, by nie krzywdzić się wzajemnie. Każdy ma pełne prawo do posiadania własnego stylu, gustu i poglądów. Nikogo nie dziwią zielone włosy, ani tatuaże na całym ciele, podobnie jak zwyczajny, prosty, szary strój nie jest źle odbierany. Każdy ma prawo do wyrażania własnej osobowości w dowolny sposób, jeżeli tylko nie wyrządza tym szkody innym.

Utopia jest państwem ludzi bardzo szczęśliwych. Jeżeli ktoś ma problemy, zawsze znajdzie przyjaciela, który pomoże mu je rozwiązać. Jeżeli ktoś zapragnie mieszkać na wsi lub w domku w środku lasu, nic nie stoi na przeszkodzie, by tam się przeprowadził. Tak samo jest, jeżeli ktoś chce mieszkać w wieżowcu, w centrum miasta, na dwudziestym piętrze. W każdym mieście jest przynajmniej jeden niewielki park, w zależności od potrzeb mieszkańców, więc po lekcjach lub pracy nie ma problemu ze znalezieniem miejsca na spotkania. Jeżeli pogoda nie jest idealna na spacer, do wyboru jest mnóstwo przytulnych kawiarenek, klubów lub dyskotek, w których można spędzać dowolnie czas, rozwijając zainteresowania, bawiąc się lub zawierając nowe znajomości.

Zajęcia te nie są kosztowne, jak w innych państwach. Za nic nie trzeba płacić, gdyż taki system w ogóle nie funkcjonuje w Utopii. Wiadomo, bowiem że za jakiś czas sytuacja będzie odwrotna i osoba teraz oddająca swoje produkty, potem będzie je przyjmowała od kogoś innego.
Nie ma tu też problemów z utrzymaniem zwierząt domowych. Każdy właściciel dba o podopiecznego, pilnując, by nie wyrządził żadnych szkód i sprzątając po nim. Jeżeli nawet wynikną jakiekolwiek problemy albo konflikty, wybierana jest specjalna komisja. Rozpatruje ona wszelkie aspekty zdarzenia i rozstrzyga spór.