Omów i zinterpretuj Stasimon IV traktując go jako syntezę problematyki "Króla Edypa".

Cierpienie wpisane jest w ludzkie życie. Pisali o tym już starożytni autorzy. Motyw kruchości ludzkiego życia i bezradności człowieka wobec boskich wyroków są tematem wielu tragedii antycznych. Jedną z nich jest „ Król Edyp” Sofoklesa.
Całą problematykę tragedii „Król Edyp” zawiera w sobie Stasimon IV. Tematem pieśni Chóru jest marność ludzkiego życia. Wszystkie wartości doczesne w obliczu sił wyższych są nic nie wartymi drobiazgami, na które nie warto się oglądać. Co już na wstępie podkreśla chór:

„ O, śmiertelnych pokolenia!
Życie wasze, to cień cienia.”

W dalszej części ukazuje się nam bezsilność bohatera, który rano jest królem, dzierży władzę, a wieczorem całe jego życie zmienia się. Problemem Edypa jest to, że nie można oszukać przeznaczenia. Choć początkowo wydaje się, że wszystko układa się wspaniale to:

„(...) potem z biegiem zdarzeń
Po snu chwili runąć z sennych marzeń”.

Los Edypa pokazuje nam, że człowiek skazany jest na cierpienie. Mówi o tym Sofokles w Stasimonie IV w fragmencie:

„Los, ten, co ciebie, Edypie, spotyka,
Jest mi jakby głosem żywy,
Bym żadnego śmiertelnika
Nie zwał już szczęśliwym”

Dlatego też, życie ludzkie jest niczym w porównaniu z wyrokami boskimi. Chór mówi, że życie jest jak wojna, można wygrać bitwy i potyczki, ale efekt jest z góry przesądzony. Być człowiekiem - znaczy umrzeć.
Edyp rządził przez wiele lat, lecz bogowie zemścili się na nim, poniósł karę za swoje przewinienia. Los bowiem nie zapomina:

„(...)a dziś kogo większa moc
Klęsk i złego gnębi ?
Któż w czarniejszą runął noc
Do nieszczęścia głębi?”

Pieśń pokazuje, że los jest nieubłagany. Człowiek może szukać przed nim ucieczki, starać się być całe życie dobrym, ale i tak, wcześniej czy później, dopadnie go przeznaczenie. W obliczu boskich wyroków całe ociągnięcia ludzkości, codzienne problemy są nic nie warte. Nie ma więc sensu zamartwiać się.
Jednak gdyby Edyp nie zjawił się w Tebach i nie udał się do wyroczni, uniknąłby całej masy nieszczęść. Co potwierdza chór:

„Czas wszechwidny, ten odsłoni
Winy twojej brud,
Ślub nieślubny zemsta goni
Płodzących i płód.
O, niechajbyś się Laiosa dziecię
Nigdy nie był zjawił(...)”

Los tak jednak pokierował wyborami Edypa, iż stało się najgorsze - zabił własnego ojca i poślubił matkę. Edyp nie od razu dowiedział, jak wielką zbrodnię popełnił. Żył w niewiedzy przez wiele lat. Starał się uniknąć popełnienia zbrodni, lecz nie miał na to wpływu. Wszystko bowiem zostało wcześniej ustalone. Edyp mógł próbować zapobiec tym tragicznym wydarzeniom, ale zdałoby się to jednak na nic. Przeznaczenia, jak już wspomniałam wcześniej, nie można przecież oszukać.
Problematyka tragedii „ Król Edyp” jest aktualna do dziś. Człowiek rodzi się po to, aby cierpieć i umrzeć. Fakt ten, choć tak oczywisty, nie jest przez wszystkich tak do końca przyjmowany. Ludzie boją się śmierci, przez całe życie chcą jej uniknąć. W nawale codziennych obowiązków nie zastanawiają się nad tym, że nie są niezastąpieni. Historia opisana w „Królu Edypie” jest doskonałym przykładem na to, że ludzka egzystencja jest niczym wobec sił wyższych. Nie można, choćby się nie wiem jak starało, zmienić boskich planów. Cała ta prawda została zawarta w Stasimonie IV. Chór w sposób krótki przedstawia prawdę o ziemskim życiu. Bo życie ziemskie człowieka jest tylko niewielką cząstką w dziejach wszechświata.