Historia Litwy do skopiowania

W dawnych czasach tereny Litwy zamieszkiwały plemiona, na czele których stali możnowładcy, zwani kunigasami, lecz nie tworzyli oni jednego państwa. Dopiero w 1219 r. dwudziestu jeden kunigasów zawarło pokój z księciem halicko-włodzimierskim. Najważniejszym z owych kunigasów był Ryngold, a jego synem był Mendog, czyli dziadek księcia Witolda. Dzięki Mendogowi Litwa stała się największym państwem w Europie. Niestety, w 1235 r. Mendoga zaatakował zakon krzyżacki, który otrzymał ziemię od Konrada, słowiańskiego księcia na Mazowszu. Od tego czasu Krzyżacy napadali na Księstwo Litewskie pod pretekstem nawracania na chrześcijaństwo. Z tego powodu Litwa poszukiwała sojusznika. Okazało się nim Królestwo Polskie, dlatego w 1385 r. Wielkie Księstwo Litewskie podpisało unię personalną w Krewie z Królestwem Polskim. Wówczas książę litewski Jagiełło ożenił się z Jadwigą, która była królem Polski, a w dwa lata później Litwa przyjęła chrzest, usuwając pretekst nieustannych napadów Krzyżaków na swoje terytorium.

Unia między Polską a Litwą była w następnych latach i wiekach odnawiana, doprowadzając do realnego zjednoczenia obu państw na mocy postanowień unii lubelskiej w 1569 r., prowadząc do powstania Rzeczpospolitej Obojga Narodów. W kolejnych wiekach (XVII i XVIII) Litwa toczyła wiele walk najpierw z Księstwem Moskiewskim, a następnie ze Szwecją. W wyniku tych ostatnich Litwa utraciła dużą część swoich wschodnich terenów oraz więź z Polską. XVIII w. Litwę ogarnęły liczne klęski żywiołowe, głód, zarazy oraz wojny domowe. Następnie w 1772 r. miał miejsce I rozbiór Rzeczypospolitej, a w roku 1793 i 1795 kolejne dwa i ostatecznie Litwa została podzielona między Rosję i Prusy. W XX w. Litwa odzyskała częściowo niepodległość, jednak wkrótce została zagarnięta przez Związek Sowiecki, stając się jedną z tworzących go republik. Dopiero odłączyła się od niego w 1991 i uzyskała niepodległość.