Przebaczenie wielkim darem

W życiu człowieka jedną z największych wartości jest miłość. Miłość ma różne oblicza, jest miłość kochająca, miłość pomagająca i miłość przebaczająca. Wszystkie one mają swoje oblicza, znaczenie i wartość, ale to miłość przebaczająca wysuwa się na pierwszy plan, jako najpiękniejsza, najważniejsza i najwartościowsza. Dzieje się tak, ponieważ ta miłość i przebaczenie pozwala nam otworzyć sobie i drugiemu człowiekowi drogę do nowego, wartościowszego życia.

Przebaczyć nie jest łatwo i właśnie dlatego warto i należy przebaczać. Przebaczenie to wielki dar, w akcie przebaczenia obie strony uzyskują wiele od siebie nawzajem i od Boga. Dla przebaczającego jest wyrazem jego wielkiej postawy miłości, która nie rodzi się z sama z siebie, lecz wypływa ze źródła wiary i Bożej miłości. Im więcej okażemy miłości przebaczającej, tym i my więcej otrzymamy jej wobec siebie. Zaś dla osoby, której udzielamy przebaczenia, dar ten staje się nadzieją na nowe życie, szansą na odrodzenie w duchu i w prawdzie, szansą na radość i szczęście. Przebaczenie jest największym uzdrowicielem dla człowieka. Natomiast brak przebaczenia jest przepisem na cierpienie.

Dzięki przebaczeniu ludzie odzyskują spokój duszy i umysłu, odzyskują poczucie bezpieczeństwa, wyciszenia, łagodności i odnajdują znów drogę do celu, jakim jest umacnianie swej wiary. Przebaczenie jednak nie oznacza zgody na występek i nie oznacza aprobaty oburzającego zachowania Oznacza ono zerwanie z bolesną przeszłością oraz życie i miłość w teraźniejszości a także pozbycie się cienia przeszłości. Przebaczenie oznacza ujrzenie światła Boga w każdym, bez względu na jego zachowanie, postawę, intencje. Kiedy przebaczamy stajemy się całkowicie wolni i na tym polega cud prawdziwego wybaczenia, w tej samej chwili, kiedy przebaczymy innym ludziom ich wykroczenia przeciwko nam i nam zostanie wszystko odpuszczone, i nam Bóg wybaczy nasze winy.

Przebaczenie jest najkrótszą drogą do Boga i drogą do drugiego człowieka. Przebaczenie nie tylko uzdrowi nasze własne relacje z innymi ludźmi, ale też umocni nasze więzi z Bogiem. Związek przebaczenia Bożego z uprzednim przebaczeniem sobie nawzajem widać w modlitwie "Ojcze nasz", gdzie modlimy się: "odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom". Aby móc z czystym sercem odmawiać tę modlitwę powinniśmy dzielić się między sobą tym wielkim darem i przebaczać, choć nie zawsze to jest łatwe, często przychodzi nam z trudnością i potrzebujemy czasu.

Przebaczenie jest ważne dla każdego człowieka. Każdy człowiek stara się szukać wzorców do naśladowania, dla nas takim przewodnikiem i drogowskazem są nauki Jezusa Chrystusa. Pan Jezus podaje przykład mówiący, w jaki sposób mamy przebaczać sobie nawzajem - na pytanie św. Piotra: "Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy? Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy.” Sam Pan Jezus wybaczył Piotrowi, kiedy ten po trzykroć się jego zaparł a następnie uczynił Piotra opoką naszego Kościoła. Wzorem dla nas jest także postawa naszego Wielkiego Polaka Papieża Jana Pawła II, który wybaczył swojemu zamachowcowi. Do przebaczania nawołuje też Papież Franciszek mówiąc: „Przebaczenie jest z pewnością najlepszą drogą do nieba, które obiecał nam Jezus”.

Przebaczenie jest aktem duchowej mocy i aktem wyzwalającym. Człowiek nigdy nie jest tak piękny i tak blisko Boga jak wtedy, gdy przebacza. Przebaczenie i miłość przebaczająca jest najważniejsza, najpiękniejsza, bo najtrudniejsza. Jest ona najpiękniejszym darem, którym powinniśmy się dzielić.