Zasada: wyraz “prośba” piszemy przez “ś”. Pochodzi od czasownika prosić i występuje tu oboczność ś:si. Temat wyrazu “prośba” w mianowniku to prośb, a końcówka “a” - prośb-a, w pozostałych przypadkach temat jest taki sam, zawsze występuje głoska “ś”. Błędny zapis “proźba” wynika z wymowy, gdyż po bezdźwięcznym “ś” jest dźwięczna głoska “b”.
Podobne wyrażenia: apel, błaganie, życzenie, wniosek
prośba
proźba
Przykłady:
- Na nic zdały się prośby, Tomasz i tak wyjechał w Himalaje.
- Uprzejmie proszę o rozpatrzenie mojej prośby.
- Już nie wiem, jak mam z nim postępować. Ani prośbą, ani groźbą nie umiem na niego wpłynąć.
