Czy w imię wierności sobie należy poświęcić wszystko, czy są jakieś granice poświęcenia?

Każdy człowiek w swoim życiu musi dokonywać trudnych wyborów, w których nie da się pogodzić ze sobą dwóch rozwiązań. Czy człowiek kierując się swoimi wartościami, swoją wiernością powinien dokonując wyboru poświęcić wszystko, czy są jakieś granice poświęcenia? Uważam, że poświęcenie jest kwestią indywidualną i każdy ma swoją własną granicę poświęcenia. Wielu ludzi jednak jest w stanie poświęcić wszystko.


W moim pierwszym argumencie chciałabym odwołać się do przytoczonego fragmentu „Innego świata” Gustawa Herlinga Grudzińskiego. Bohaterem jest Kostylew, młody mężczyzna, który przez czytanie francuskich lektur, zrozumiał jak zakłamana jest komunistyczna propaganda. Przez to trafił do łagru, gdzie po czasie został przydzielony do grupy więźniów, którzy musieli pracować w lesie. Była to tak ciężka praca, że z góry ludzie tam pracujący, skazani byli na śmierć z wyczerpania. Kostylew, wiedząc o tym wpadł na pomysł okaleczania samego siebie, aby uzyskiwać zwolnienie z pracy. Bohater okaleczał sam siebie również dlatego, że nie chciał już pracować dla Rosjan. Misza tak długo siebie okaleczał, aż postanowiono o jego przeniesieniu do innego łagru, z którego prawie nikt już nie wracał. Ta wiadomość była przyczyną oblania się przez bohatera wrzątkiem, wskutek czego zmarł. Sytuacja Kostylewa i jego postępowanie pokazuje nam, że poświęcił on wszystko- swoje życie, byleby tylko nie pracować dla Sowietów i zachować godność.

W drugim argumencie odwołam się do Biblii, a konkretnie do Księgi Hioba. Głównym bohaterem jest Hiob- bogobojny i sprawiedliwy mieszkaniec ziemi Us. Posiadał dość spory majątek oraz dużą rodzinę. Szatan uważał, że bohater jest wierny Bogu tylko ze względu na dobrocie, które posiada w życiu. Bóg chcąc udowodnić Szatanowi wierność Hioba, wystawia go na próbę. Na bohatera spadają okrutne nieszczęścia- jego ciało pokryte zostaje trądem, traci całą swoją zwierzynę, a wichura niszczy dom na skutek czego umierają wszystkie jego dzieci. Bohater jednak nie przestaje wierzyć w boski plan. Hiob poświęca wszystko dla swojej wiary w Boga i dzięki temu Bóg udowadnia jego wierność. Bohater dzięki swojemu poświęceniu odzyskuje wszystko co utracił.

W ostatnim argumencie chciałabym odwołać się do utworu pt.”Zdążyć przed panem Bogiem” Hanny Krall. Jest to reportaż, w którym opisane zostały fakty historii getta warszawskiego na podstawie historii Marka Edelmana. W gettcie panowały okropne warunki. Ludzie dopuszczali się okrutnych rzeczy, byleby tylko uratować swoje życie. Cała książka przedstawia raczej deheroizację Żydów, ale można też zauważyć heroiczne postawy niektórych bohaterów. Jednym z nich jest Michał Klepfisz. W czasie powstania w getcie kierował produkcją materiałów wybuchowych. Zginął on w drugim dniu powstania, poświęcając swoje życie, aby osłonić współtowarzyszy przed karabinem maszynowym. Dzięki niemu Edelmanowi i innym powstańcom udało się uciec i uniknąć śmierci. Klepfisz poświęcił wszystko- swoje życie, aby inni mogli żyć.


Podsumowując, uważam, że każdy człowiek ma swoją własną granicę poświęcenia. Wielu ludzi decyduje się na poświęcenie wszystkiego- życia tak jak Misza Kostylew i Michał Klepfisz lub na stratę wszystkiego co się miało w życiu w celu udowodnienia wierności Bogu, czego przykładem jest Hiob.