Czym jest idealizm i jaki jest jego wpływ na życie człowieka? rozważ problem i uzasadnij swoje stanowisko odwołując sie do "Lalki" i innego tekstu kultury

Idealizm to zjawisko przedstawia sobie i innym świata lepszego niż w rzeczywistości. Wyzwanie wzniosłych, ale nierealnych ideałów. Idealista kreuje się ideami szlachetnymi, ale niedającymi się w pełni urzeczywistnić, widzi świat zawsze lepszym, wierzy w szczerość i dobre intencje każdego człowieka.

Jednym z przykładów idealisty jest Stanisław Wokulski z powieści Bolesława Prusa pt.: „Lalka”. Główny bohater od młodości za swoje powołanie uznawał naukę. Jednak przerwał edukację, by potem móc wziąć udział w powstaniu styczniowym. Jego życie najbardziej zmieniło się, kiedy w teatrze po raz pierwszy ujrzał Izabelę Łęcką. Jego marzeniem było zbliżyć się do kobiety, ale zdawał sobie sprawę, że ona pochodzi z innego świata. Postanowił wyjechać na wojnę, brał udział w powstaniu styczniowym – co pozwoliło mu zdobyć majątek, który był mu potrzebny, by wejść na salony i być bliżej ukochanej. Jednak uczucie okazało się nieodwzajemnione i pełne kłamstwa. Bohater jednocześnie widział, że Izabela go ignoruje, ale z drugiej strony wciąż ją kochał i wierzy, że w końcu skradnie serce Łęckiej. Dla ukochanej poświęcił niemal wszystko: wykupił kamienicę Łęckich, srebrną zastawę Izabeli i weksle jej ojca oraz starał się o dokument, potwierdzający jego szlacheckie pochodzenie. Dobrze wiedział, że Łęcka nie toleruje osób z niższych sfer. Choć w głębi serca był pewnie świadomy, że Łęcka nie zasługuje na tak dobrego człowieka, jak on. Dla Wokulskiego byli bardzo ważni biedni ludzie, chciał z całych sił im pomóc.

Tragizm Stanisława polega na tym, że był rozdarty pomiędzy zamiłowaniem do nauki a miłością do Izabeli. Dla kobiety, która go nie kochała wyrzekł się nauki. Stał się przegranym mężczyzną, a największa w tym zasługa Izabeli Łęckiej. Kiedy Izabel przyjęła jego oświadczyny myślał, że już zawsze będzie szczęśliwy, ale się rozczarował. Kobieta, którą wielbił okazała się jedynie pustą i niewiele wartą arystokratką. Wokulski poniósł klęskę z miłości, gotów był nawet umrzeć, gdyż życie straciło dla niego sens.

Idealistą jest również Tomasz Judym z powieści Stefana Żeromskiego pt. „Ludzie bezdomni”. Bohater od najmłodszych lat musiał polegać na sobie. Został zabrany z rodzinnego domu przez ciotkę, dzięki której miał zrobić karierę, zdobyć wykształcenie. Jako lekarz chciał pomagać biednym, chciał polepszyć ich warunki życia oraz zapobiec chorobom. Judym podjął pracę w uzdrowisku, w Cisach, ale jego prace nie spodobały się administratorom i dostał wymówienie. Doktor Judym po raz kolejny został odrzucony.

Wcześniej poznał Joannę Podborską, w której w końcu się zakochał, chciał z nią założyć rodzinę, ale dla niego wciąż ważniejszy był los ubogich i bezdomnych. Zrezygnował ze szczęścia osobistego na rzecz wyższych idei. Joanna darzyła Tomasza bardzo dużym uczuciem, kochała go, ale on odrzucił ją. Żył w przekonaniu, że dla wyższych idei musi wyrzec się szczęścia osobistego. Tomasz Judym czuł się odpowiedzialny za bezdomnych i to przeważyło nawet miłość do Joanny Podborskiej.

Zarówno w „Lalce” Bolesława Prusa, jak i w „Ludziach bezdomnych” Stefana Żeromskiego występują bohaterowie, którzy musieli poświęcić się, dla realizacji własnych marzeń. Stanisław Wokulski poświęcił cały swój czas, energię, wykształcenie dla panny Łęckiej. Z kolei Tomasz Judym poświęcił swoje szczęście osobiste na rzecz ubogich.