Pitagoras z Samos

Pitagoras z Samos żył między 572 a 496 rokiem p.n.e. Był greckim matematykiem i filozofem. Przyczynił się znacznie do rozwoju matematyki i astronomii. Był również twórcą kierunku filozoficznego zwanego pitagoreizmem. Nie pozostawił po sobie żadnych prac, więc o jego działalności wiemy niewiele.

Trudno jest wyodrębnić odkrycia samego Pitagorasa spośród tych, których dokonali jego uczniowie i następcy, nazywający się pitagorejczykami. Jak świadczą zachowane tabliczki z pismem klinowym, Twierdzenie Pitagorasa znane było już Babilończykom żyjącym długo przed Pitagorasem, więc nie był on odkrywcą tego twierdzenia. Najprawdopodobniej po prostu je udowodnił. Pitagoras przejął również od matematyków babilońskich wiadomości o średniej arytmetycznej, geometrycznej oraz harmonicznej i zastosował je w muzyce.

Pitagorejczycy szczególne znaczenie przypisywali liczbom. Ich mottem było: „wszystko jest liczbą". Od pitagorejczyków pochodzi podział na liczby parzyste i nieparzyste. Odkryli również wiele właściwości liczb i można ich uznać za twórców początków teorii liczb. Wiedzieli o istnieniu liczb niewymiernych, ale byli zobowiązani do zachowania tego w tajemnicy. Istnienie liczb niewymiernych było niezgodne z ich filozofią oraz z harmonią świata, w którym liczby naturalne odgrywały według nich szczególną rolę.