Co mówi nam historia Adama i Ewy?

Historia Adama i Ewy, z którą niedawno się zapoznaliśmy daje każdemu z nas dużo do przemyślenia.

Stwarzając człowieka Pan Bóg pragnął podarować każdemu dobro, szczęście oraz radość. Nie chciał, aby ludzie poznali zło. Adama i Ewę wprowadził do pięknego raju- zwanego Eden. Kraina ta obfitowała w dojrzałe, soczyste owoce oraz wspaniałe rośliny. Niczego w niej ludziom nie brakowało. Żyli beztrosko, obdarzeni miłością, dostatkiem oraz życiem wiecznym. Dookoła panował spokój i nostalgia. Ludzie poczuli to płonące dobro z serca Boga. Lecz była jedna ważna rzecz. W całej tej pięknej krainie rosło wiele drzew. Było ich mnóstwo - tych małych i dużych, wysokich i niskich, lecz jedno-to posadzone w samym środku Edenu było niepowtarzalne. To właśnie z niego Pan Bóg zakazał zrywać owoców. Bowiem rosły na nim wyjątkowe jabłka. Czerwone, soczyste- po prostu- wspaniałe.

Myślę, że sadząc to drzewo pośrodku raju Pan Bóg pragnął wyróżnić je spośród innych. I to sprawiło, iż Adam wraz z Ewą poczuli chęć dorównać Panu Bogu. Pragnęli być tacy jak On - móc spróbować zakazanego owocu. Poza tym czuli, że zawsze "to co zakazane lepiej smakuje".

Pan Bóg umieszczając ludzi w raju stworzył również wiele zwierząt. Jednym z nich był wąż. Istota sprytna i przebiegła. Szatan, chcąc skusić ludzi do popełnienia okropnego grzechu wcielił się właśnie w postać węża. Adam z Ewą niestety ulegli podstępnemu szatanowi. Zerwali i zjedli jabłko z tego wyjątkowego drzewa. Wtedy w Panu Bogu wybuchła złość i gniew-ludzie popełnili grzech pierworodny.Za karę Bóg wygnał ich z raju. Adam i Ewa od tego czasu wszystko zrozumieli. Poznali dobro i zło. Wiedzieli już, że źle postąpili wobec Boga. Bóg dał ludziom wszystko, aby byli szczęśliwi i żyli wiecznie. Oni zaś nie dotrzymali słowa i mimo zakazu zjedli to jabłko - chcąc być tak samo mądrym jak Pan Bóg. Lecz mylili się, ponieważ nikt nie może dorównać wielkości, wyższości i wszechmocy Pana Boga.