Guglielm Marconi

Guglielm Marconi - Włoch, elektotechnik, wynalazca, pionier radia i radiotechniki
urodzony 25. 04. 1874 r., zmarł 20.07.1937 r.

Był synem zamożnego właściciela ziemskiego z Lombardii, a matka pochodziła z Irlandii. Uczył się prywatnie; krótko uczęszczał do szkoły technicznej we Florencji, a następnie rozpoczął studia na Uniwersytecie w Bolonii. Tam zainteresowały go doświadczenia z rezonatorem Hertza, demonstowane przez jednego z profesorów. Na podwórzu w rodzinnej willi pod Bolonią urządził sobie małe laboratorium i rozpoczął samodzielne eksperymenty. Mógł sobie na nie pozwolić, ponieważ jego ojciec chętnie dawał na to pieniądze.
W grudniu 1894, jako dwudziestoletni student, osiągnął pierwszy sukces. Skonstruował oodbiornik i ndajnik radiowy. Przy pomocy fal radiowych udało mu się uruchomić dzwonek elektryczny znajdujący się w odległości kilku metrów od nadajnika. Zdarzyło mu się to w nocy i Guglielmo obudził matkę, by jej zademonstować eksperyment. Mił w niej bowiem wielkiego poplecznika swoich dokonań.
Po tym cudownym eksperymencie Marconi skoncentrował się na zwiększeniu zasięgu urządzenia. Robił doświadczenia (z pomocą brata) najpierw w ogrodzi, potem w terenie, aż w końcu udało mu się przesłać sygnał na niewielkie wzgórze. Za każdym razem gdy łączność była nawiązana jego brat, obsługujący odbiornik, wdrapywał się na to wzgórze i przy pomocy indiańskiego tańca informował oddalonego Guglielmo o koljenym sukcesie. W lutym 1896 roku Marocni potrafił już przesłać sygnał radiowy na odległośc 3 km. To znaczyło, że jego system radiowy nadaje się dla potrzeb telegrafii.
Marconi zwrócił się do rządu włoskiego o sfinansowanie dalszych badań. Jednak ten nie wyraził żadnego zainteresowania urządzeniem.
Za namową matki udał się więc Guglielmo do Wielkiej Brytanii do Londynu. Tamtejsze Ministerstwo Poczty zgodziło sę na udzielenie pomocy finansowej.
w 1896 roku udało mu się połączyć siecią radiową kilka budynków w Londynie a r roku następnym powstało 13 km połączeń w poprzek kanału Brytyjskiego, a także w okolicy Salisbony. Jeszcze w tym samym roku utworzono 29 km. połączeń radiowych z Poole w hrabstwie Porset na Wyspę Wight.
Wynalazkiem zaczęły interesować się władze wojskowe a szczęśliwa marynarka wojskowa która zawsze miała kłopoty w utrzymaniu łączności z okrętami na morzu. Następstwem tego było zainstalowanie w maju 1897 roku pierwszej stacji telegrafu w Lavernack Point koło Caralift.
Marconi stale udoskonalał swą aparaturę wciąż zwiększał zasięg sygnałów i prowadził kolejne doświadczenia. W 1897 roku osiągnął zasięg 30 km w końcu 1898 roku - 40 km.
W lecie 1898 roku irlandzka gazeta zaangażowała Marconiego jako sprawozdawcę regat jachtowych (Marconi był zapalonym jachtmenem). Marconi towarzyszył zawodnikom na holowniku, nadając bezpośrednio morsem reportaż, który ze stacji nadbrzeżnej przetelefonowano wprost do redakcji pisma. Było to pierwsze sprawozdanie sportowe nadane drogą radiową (20 lipiec 1898 r.). ^W sierpniu 1898 roku książe Walii zachorował na pokładzie swego jachtu. Królowa Wiktoria chciała na bieżąco być informowana o stanie zdrowia swego syna. Marconi urządził łączność radiową i przez 16 dni utrzymywano kontakt bez przerwy i zakłóceń, przesyłając w obu kierunkach 150 telegramów.
Od 1899 roku brytyjska marynarka wojskowa coraz częściej stosowała na swych okrętach aparaturę radiową i budowała stacje nadbrzeżne. W marcu 1899 roku dzięki radiu udało się uratować pasażerów i załogę parowca osiadłego na mieliźnie.
Następnym krokiem było uzyskanie łączności na dystansie około 50 km, tak więc połączenie radiowe Wielkiej Brytanii z Francją poprzez kanał La Manche przestało być problemem. Lecz triumf Marconiego nadszedł w grudniu 1901 r., gdy fale radiowe przeleciały ponad Atlantykiem 12. XII. Odbiornik ustawiony w chacie stojącej w pobliżu miasta St. Johns na Nowej Funlandii odebrał sygnał radiowy z Poldhu w kornwalii. Miejsce te dzieliło odległość ponad 3000 km. Nadany sygnał to były 3 popularne piski powtarzające się bez końcxa - Litera "s" alfabetem Morse`a. Tak tzw. eksperyment nowofunladzki był wielkim zwycięstwem. Fale radiowe pokonały ocean. w rezultacie aparatura radiowa zaczęła być instalowana na wielu statkach dzięki czemu mogły one pozostawać w łączności z lądem i wzywać pomocy w razie niebezpieczeństwa
Marconi w dalszym ciągu doskonalił radio, radiofonia stała się jego pasją i w 1930 roku z pokładu swego jachtu "electra", znajdującego się na Morzu Śródziemnym, rozmawiał przez radio z Anglią, Ameryką, Afryką Południową a nawet z Australią.
To wszystko dało Marconiemu niebywały rozgłos. Zdobył wielką sławę, lczne nagrody i zaszczyty. W 1909 roku przyznano mu Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki.