Wojna na Bałkanach 1940 r.

Klęska aliantów we Francji w 1940r. osłabiła pozycję Wielkiej Brytanii na Bałkanach. Konsekwencją wzrostu wpływów niemieckich i włoskich na Bałkanach było przystąpienie w listopadzie do „paktu trzech” Węgier i Rumunii. Prozachodniej orientacji broniła nadal Jugosławia oraz Grecja.
Mussolini, wypowiadając wojnę Francji w momencie gdy jej klęska była właściwie przesądzona, postanowił osiągnąć wreszcie własny sukces. Dnia 28 października 1940 r. armie włoskie z terytorium Albanii zaatakowały niespodziewanie Grecję. Agresja Włochów została jednak powstrzymana, a po kilku dniach Grecy przeszli do kontrofensywy. (1 marca 1941r. po długich wahaniach do „paktu trzech” przystąpiła Bułgaria, a 25 marca Jugosławia.) W tej sytuacji Hitler udzielił pomocy Mussoliniemu, uderzając 6 kwietnia 1941r. równocześnie na Grecję i Jugosławię. Ta nieplanowana przez Hitlera kampania spowodowała konieczność odwleczenia terminu realizacji, gotowego już planu zaatakowania ZSRR. Wojna przeciw Grecji i Jugosławii prowadzona była bezwzględnie i z użyciem znacznych sił pancernych. Po zbombardowaniu Belgradu Jugosławia skapitulowała 18 kwietnia. Wobec miażdżącej przewagi przeciwnika 23 kwietnia skapitulowała armia grecka. Brytyjczycy zdołali wprawdzie wycofać swój korpus ekspedycyjny na Kretę, jednak już w maju również Kreta znalazła się w rękach niemieckich w efekcie operacji powietrzno-desantowej.
Grecja otrzymała rząd całkowicie zależny od władz okupacyjnych. Terytorium Jugosławii zostało częściowo okupowane przez Niemcy, Włochy, Węgry i Bułgarię. Na terytorium Chorwacji, Bośni i Hercegowiny utworzono Niezależne Państwo Chorwackie. W Serbii utworzono także rząd marionetkowy, Czarnogóra stała się protektoratem włoskim.
Kolejnym obiektem włoskiej agresji stał się Egipt, zaatakowany 13 września 1940r. z terenu Libii. Celem działań wojennych było opanowanie Kanału Sueskiego i dotarcie do roponośnych pól Bliskiego Wschodu. Po początkowych powodzeniach armie włoskie zostały rozbite pod Sidi Barrani i Bengazi i zmuszone do wycofania się w głąb Libii. Hitler znów zdecydował się na wsparcie włoskiego sojusznika. 12 lutego 1941r. w Trypolisie wylądowały pierwsze niemieckie jednostki z gen.Erwinem Rommlem, wyznaczonym na dowódcę „Afrykańskiego korpusu”. Przystąpił on do efektownej ofensywy, skutecznie broniła się tylko twierdza Tobruk. Od maja do listopada 1941r. walki na froncie afrykańskim zamarły. Atak niemiecki za ZSRR i walki Brytyjczyków o utrzymanie pozycji na Bliskim Wsch. w Syrii i Iraku odwróciły na pewien czas uwagę walczących stron od wybrzeży afrykańskich.