Charakterystyka porównawcza Aliny i Balladyny.

Alina i Balladyna - dwie bohaterki dramatu Juliusza Słowackiego „Balladyna” - charakerystyka porównawcza.

„Jaki wybór trudny!
Starsza jak śniegi- u tej warkocz cudny,
...Ta z alabastrów-a ta zaś różana-
· Ta ma pod rzęsą węgle-ta fiołki-
... Więc obie kochać, a jedną zaślubić?”

Alina i Balladyna, to rodzone siostry, wieśniaczki żyjące razem z matką- wdową w biednej, wiejskiej chatce.
Matka kocha je obie równie mocno i nie dostrzega, jak bardzo różnią się charaktery córek. Dopiero dalsze tragiczne wydarzenia ukazują ich prawdziwe oblicze.

Młodsza Alina, jasnowłosa, niebieskooka, zawsze pogodna, uśmiechnięta, skora do żartów okazuje matce serce i szacunek. Troszczy się o nią „Że też nigdy chmurki Bóg nie nadwieje, aby cię zakryła. O!biedna matko!”. Jest czuła i przymilna, widać, ze naprawdę siostrę i matkę kocha. Ma współczujące, gorące serce. „Nie!nie, nie, jutro odpoczywa matka, a my z siostrzyczka idziemy na żniwo.”

Delikatna, ustępliwa, szczerze uzewnętrznia swoje prawdziwe uczucia i myśli. Zakochała się w Kirkorze, lecz także szanse na polepszenie losu matki i siostry. „Jeśli mnie wybierzesz/Szlachetny panie, musisz obiecać,/Że mię do zamku twojego zabierzesz z matką i siostrą”.
Podczas zbierania malin gotowa jest oddać siostrze swój pełny dzban, widząc, jak bardzo jej zależy na zdobyciu Kirkora. Pozbawiona egoizmu, prostolinijna ufnie zwierza się Balladynie ze swoich uczuć do rycerza. Za swoja naiwność i dobroć płaci śmiercią.

Starsza od Aliny Balladyna, ciemnowłosa i ciemnooka, rożni się od młodszej siostry nie tylko wyglądem, ale usposobieniem i charakterem.

Leniwa i wygodnicka chętnie daje się matce i siostrze obsługiwać oraz wyręczać w pracy na polu. Próżna i egoistyczna, gdy widzi szanse, na poślubienie bogatego rycerza, Kirkora, postanawia ja wykorzystać i konsekwentnie dąży do celu; posuwa się nawet do zbrodni, zabija siostrę. Zawistna i pełna nienawiści nie potrafi pogodzić się z myślą, ze to nie jej dostanie się za męża bogaty pan.

Cale postępowanie Balladyny odznacza się obłudą i dwulicowością. Szumnie opowiada ona o swojej wielkiej miłości do rycerza, o chęci poświecenia się dla niego, zaś w rzeczywistości wcale go nie kocha. Zimna i wyrachowana umie kryć swoje prawdziwe oblicze tak, ze nikt nie domyśla się, że jest morderczynią. Pozbawiona uczciwości i odwagi cywilnej do końca udaje, ze nie zna swojej matki, godzi się wydać ja na tortury i śmierć, byle zachować władzę. W końcu, jako królowa sprawując sądy, musi sama stwierdzić, ze tylko kara śmierci może być zaplata dla okrutnej córki. W ten sposób wydaje wyrok na sama siebie.

Alina i Balladyna to postacie kontrastowe jak biel i czerń. Na przykładzie Balladyny poeta pokazał, jak władza i bogactwo sprzyjają rozwijaniu się w człowieku jego złych cech.