Tragizm pokolenia kolumbów. Dokonaj analizy i interpretacji wiersza Kamila Baczyńskiego "Z głową na karabinie" oraz odwołaj się do innych poznanych wierszy poety.

Poezja Kamila Baczyńskiego urodzonego w latach 20tych i reprezentującego pokolenie kolumbów jest zapisem walki i wojny. Głównym tematem utworów poety jest tragizm pokolenia. Baczyński w swoich dziełach na zasadzie kontrastu zestawia motywy arkadyjskie z wojną i brutalną rzeczywistością.
W wierszu "Z głową na karabinie" podmiotem lirycznym jest młody człowiek reprezentujący pokolenie kolumbów, który został "wrzucony" w wir wojny, żołnierz-patriota,
który musi podjąć walkę o swoją ojczyznę kosztem swoich marzeń. Problematyką utworu jest tragizm pokolenia, w którym każdy ma świadomość śmierci oraz ukazanie jak los człowieka zależy od historii i czasów w których żyje. W wierszu na zasadzie kontrastu ukazają mamy: przeszłość dotyczącą lat dzieciństwa, radosną, sielską kojarzoną z matką i bezpieczeństwem oraz na teraźniejszość jaką jest czas wojny, zagłada. Według podmiotu lirycznego przyszłość miała być lepsza, miał zrealizować swoje plany, marzenia, a teraz uświadamia sobie, że czas kształtowania siebie jest już stracony, jedyne co może zrobić to walczyć w obronie ojczyzny. Nadawca ma świadomość przedwczesnej śmierci, jest patriotą, ale musi dopuszczać się czynów nieludzkich takich jak zbrodnia na drugim człowieku. Wojna w utworze pokazana jest jako czas apokaliptyczny, coś co przekreśla dotychczasowe życie.
Podobny obraz rzeczywistości ukazany mamy w wierszach"Pokolenie" jak i "Ten czas".
W obu tych dziełach podmiot liryczny wypowiada się w imieniu zbiorowości, jest to człowiek reprezentujący pokolenie wojenne mający świadomość śmierci jak i własnej małości, wyraża on uczucia, myśli, a także rozterki pokolenia. Dzieła te przedstawiają wojnę jako czas mroczny
i ciemny, pełen zbrodni. W manifeście pokoleniowym ludziom towarzyszy konieczność zapomnienia o uczuciach, wartościach moranych i szacunku do drugiego człowieka, dopuszczają się zbrodni mając ogromne wyrzuty sumienia. Edukacja i strach zagłusza w nich ludzkie uczucie, aby uporać się ze strachem i smutkiem muszą zamienić swoje serce w głaz, stać się beznamiętni poprzez wyzbycie się litości, miłości oraz sumienia. Żołnierzom towarzysza rozterki na temat tego jak ich czyny ocenią następne pokolenia, nie wiedzą czy zostaną uznani za bohaterów godnych wyróżnienia, czy ich czyny zostaną potępione. W utworze "Ten czas" bogatym w epitety
i adresowanym do ukochanej wojna kojarzona jest, tak jak w poprzednich utworach,
z wszechobecną zbrodnią – "krwawe niebo" jak i z mrokiem "ciemna noc", "mroczny czas". Apokalipsa ukazana w wierszu ma pochłonąć nie tylko wszystkich mieszkańców ziemi, ale także cały wszechświat.
Tragizm pokolenia jest znaczącym tematem dla utworów Kamila Baczyńskiego.
We wszystkich trzech utworach: "Z głową na karabinie", "Pokolenie", "Ten czas" rzeczywistość ukazana jest w ten sam sposób – jako krwawa, pełna nieszczęść, zbrodni, inna niż ludzie oczekiwali. W tym pokoleniu zamierają ludzkie instynkty, człowiekowi nieprzerwalnie towarzyszy świadomość śmierci, własnej małości w obliczu apokalipsy. Katastrofizm generacyjny jest nieodłączną częścią życia kolumbów, skazani są oni na zagładę.