Wypracowanie na temat "Wesela" Stanisława Wyspiańskiego

TEMAT

„Wesele” to dramat modernistyczny napisany przez Stanisława Wyspianskiego na podstawie prawdziwego wydarzenia. Wesele Lucjana Rydla z Jadwiga Mikołajczykowna mialo miejsce w podkrakowskich Bronowicach. W tym czasie panowała moda na chłopomanię, czyli żywe zainteresowanie się życiem na wsi przez inteligencję.
Pierwszy fragment, scena 26. pochodzi z aktu pierwszego. Występują w nim Dziad, który jest przedstawicielem starszego pokolenia oraz Ojciec – mieszkaniec Bronowic, wydający trzecią córkę za mąż za inteligenta. W rozmowie uwydatnia się pewien konflikt. Ojciec jest wierzącym w Boga prostym chłopem, któremu nie przeszkadza różnica stanów. Cieszy się, że dobrze wydaje córkę, wybór usprawiedliwia mówiąc:

cytat 1

Ten cytat pokazuje zamiary inteligencji, uważają oni wieś za arkadię ziemiańską. Wyobrażają sobie oni ją jako miejsce wolne od trosk, ponieważ są wykształceni i znają literarurę, w której tak była opisywana. Dziad, w przeciwieństwie do swojego rozmówcy pamięta czasy rabacji galicyjskiej. To sprawia, że jest sceptyczny względem bratania się stanów. Ironizuje, co podkreśla jego niezgodę na obecny stan rzeczy:

cytat 2

Kolejny fragment dramatu pochodzi z sceny 7. aktu trzeciego. Bohaterami tej sceny są Pan Młody i jego młodsza siostra Haneczka, przedstawiciele inteligencji. Zmęczona tańcem podchodzi do bratao i wyjawia mu, że chciałaby pocałować drużbę. Jest zazdrosna, że dorośli się całują, a jej się odmawia. Chce się bawić i cieszyć z wesela, wyraźnie jej się podoba. Pan Młody jednak nie chce, by siostra całowała Czepca, który był drużbą. Sam mówi, że

cytat 3

co obrazuje fakt, że inteligencja uważa chłopstwo za głupich, bez pomyślunku. Wywyższa własny stan, a mimo to chce się z nimi bratać. Pokazuje to nieświadomość swoich intencji, niemożliwa jest pełna zgoda i równość, jeśli poniża się tych, z którymi chce się być jak równy z równym.
_Ostatni podany do analizy fragment pochodzi z sceny 19. również trzeciego aktu. Sytuacja ma miejsce już po wizycie Wernyhory, który dał gospodarzowi ważna rolę zebrania ludu do walki.
Gospodarz umywa ręce od odpowiedzialności i zapominając o wszystkim, pijany zasypia na krzesłach. Przyszli do niego Czepiec, Poeta i Pan Młody, chcą go obudzić, by rozporządzał wedle nakazu zjawy na koniu. Panuje nastrój do walki. Inteligencja nie ma pojecia, jacy są chłopi, kreuje ich obraz w swojej wyobraźni. Czepiec jest tego świadomy:

cytat 4

Uważa inteligencje za próżniaków. Mówi mu prosto w twarz, że nie jest tak, jak im się wydaje.

Cytat 5 (...) cytat 6

Pokazuje to, ze chłopi mają swój rozum i znają zamiary wykształconych. W "Weselu" zostaje obalony mit duchowego przywództwa inteligencji nad narodem. Poeci zamiast podejmować w literaturze tematy związane z bieżącymi problemami, walką narodowowyzwoleńczą, rozpowszechniają dekadentyzm, upadek wartości moralnych i zabijają ducha walki. Marzą o wolności, lecz nie potrafią nic zrobić, by te marzenia stały się rzeczywistością.
Obraz chłopów przedstawionych w "Weselu" stanisława wyspianskiego daleko odbiega od wyobrazen inteligencji na ich temat. Chłopstwo skupia się na pracy, chcieliby walczyć za wolność narodu, lecz nie potrafią, pojednanie stanów jest dla nich fikcją. Wiedzą, że inteligencja tylko bawi się ich kosztem, uważa ich za barwną rozrywkę. Inteligencja jest oszołomiona pięknem kultury wiejskiej i wierzy, że chłopi sią po ich stronie. Niestety, są to tylko wyobrażenia niezgodne z rzeczywistością.