Jan Paweł II

Karol Wojtyła był bez wątpienia człowiekiem renesansu. Nie sposób wymienić wszystkich dziedzin życia, którymi się zajmował. Oprócz krzewienia wiary w jedynego Jezusa Chrystusa, parał się również literaturą i filozofią.
Poezja
Jego fascynacja poezją rozpoczęła się od Biblii i odrodzenia, o czym świadczy wydany później zbiór wierszy Renesansowy Psałterz.
Swe dzieła zaczął publikować w roku 1950, w katolickiej prasie ( pod pseudonimami takimi jak: Andrzej Jawień, AJ, czy Piotr Jasień). Współpracował z Tygodnikiem Powszechnym.
Uprawiał lirykę refleksyjną, często wizyjną. Działalność artystyczna zakończyła się wraz z wyborem Wojtyły na papieża. Oczywiście wydawał liczne encykliki, które sygnował jako Jan Paweł II.
W 1999 roku z jego udziałem ukazała się płyta kompaktowa z fragmentami recytowanymi przez niego.

Dramaturgia i teatr
Papież, mimo swego stanowiska, nie zrezygnował z kontaktów z teatrem. Napisał kilka dramatów. Z wczesnych lat pochodzą sztuki takie jak Hiob i Jeremiasz. Brat naszego Boga to najbardziej znany dramat Wojtyły wielokrotnie prezentowany na scenie. Jego tematem jest miłość miedzy ludźmi, nadzieja i rozczarowanie. Ostatnim tego typu dziełem jest Promieniowanie ojcostwa, określany jako misterium.


Filozofia
Karol zetknął się z nią jeszcze w czasie studiów seminaryjnych. Jedynym tematem jego filozofii był człowiek: jego wolność i moralność. Koncepcję można streścić zatem w słowach: człowiek jest osobą. Najważniejszym wkładem przyszłego papieża w filozofią jest dzieło „Osoba i czyn”. Głównym zamysłem wszystkiego co robił i o czym mówił, to dobro ludzkości. Tak było przez całe życie i taki pozostał w naszych sercach.