Zapis myśli i odczuć samotnego chłopca w wielkim mieście

　　　　Nazywam się Karol Kowalski. Pochodzę z małej wioski. W poszukiwaniu pracy postanowiłem przenieść się do wielkiego miasta. Musiałem zostawić rodzinę i wielu przyjaciół.
　　　　Jadąc pociągiem czułem jak oddalam się od domu. Uczucie to tkwi we mnie do tej pory. Po przyjeździe postanowiłem wynająć jakieś mieszkanie. Podczas szukania mojego przyszłego domu, o mało, co nie zgubiłem się między ogromnymi blokami. Czułem się mały i zagubiony. Zupełnie jak dziecko idące pierwszy raz do przedszkola. Po znalezieniu mojego numeru dostałem się do wynajętego lokalu. Było tam pusto i cicho, zupełnie inaczej niż w domu. Nikt mnie nie przywitał, nikt mnie o nic nie pytał. Rozpakowałem walizkę i w zamyśleniu walnąłem się na łóżko. Burczało mi w brzuchu, lecz lodówka świeciła pustką. Było już późno i nie chciało mi się wychodzić więc zasnąłem bez kolacji.
　　　　Nazajutrz postanowiłem zabrać się za główny cel podróży, a mianowicie poszukiwanie pracy. Wyszedłem, mijając obcych ludzi błądziłem nieznanymi uliczkami miasta. Ostatecznie, na obrzeżach znalazłem miejsce gdzie znajdowało się kilka warsztatów samochodowych. W jednym z nich zaproponowano mi pracę na okres próbny. Wracając do domu czułem się szczęśliwy, lecz samotny. Z nikim nie mogłem podzielić się tym szczęściem. Postanowiłem pójść do pabu, który minąłem po drodze do warsztatów. Widziałem tam ludzi siedzących grupami przy stołach. Żywo ze sobą rozmawiali. Poczułem wtedy w sobie pustkę, jakiej nigdy wcześniej nie było.
　　　　Postanowiłem, że postaram się poznać część ludzi z pracy. Uważam, że w przyszłości zmienię moje życie. Może to miejsce stanie się lepsze od mojego starego domu, założę tu rodzinę i znajdę przyjaciół. Wiem jednak, że gdyby mi się nie udało, zawsze mogę wrócić do rodziny i swoich kumpli.