Charakterystyka Marcina Borowicza ,,Syzyfowe Prace''

Marcin Borowicz jest głównym bohaterem powieści Stefana Żeromskiego pt.:"Syzyfowe prace" . Jest on ośmioletnim chłopcem pochodzącym ze zubożałej rodziny szlacheckiej.Tuż po powstaniu styczniowym jego rodzice tracą część folwarku. Marcin początkowo uczy się w szkole elementarnej w Owczarach, później w gimnazjum w Klerykowie.

Marcin, od młodych lat jest chłopcem wesołym i ciekawym świata. W chwili, gdy wyjeżdża ogarnia go samotność, gdyż bardzo tęskni za rodzicami, staje się nieśmiały. Z czasem uczy się pokonywać smutek, ośmiela się, powoli przyzwyczaja się do nowej sytuacji i do posługiwania się językiem rosyjskim.

Po śmierci matki ogarnia go samotność. Z biegiem czasu zapomina o tęsknocie, poznaje nowych kolegów, zaczyna się uczyć. Ojczyzna w jego życiu początkowo nie ma znaczenia, nie interesuje się literaturą polską. Łatwowierność Borowicza objawia się po spotkaniu z rusyfikatorami, którym jest posłuszny. Marcin wyrzeka się nawet własnej polskości, religii oraz poglądów na świat, czego potwierdzeniem staje się lekcja z Kostriulewem.

Momentem ewolucji w życiu Borowicza jest lekcja języka polskiego, na której to jego kolega Bernard Zygier daje dowód swego patriotyzmu popisując się znajomością "Reduty Ordona" Adama Mickiewicza. W tym momencie Marcin zmienia swój system wartości. Dojrzewa, staje się patriotą, zaczyna interesować się polską literaturą. Jest silny, lojalny, a także wrażliwy, uczuciowy i delikatny w momencie, kiedy zakochuje się w Annie Stogowskiej — "Birucie". Jest niezależny, przeciwstawia się rusyfikatorom. Kończąc gimnazjum jest człowiekiem dojrzałym moralnie, jest prawdziwym Polakiem — patriotą.

Moim zdaniem Marcin Borowicz jest postacią pozytywną, choć na początku wydaje się słaby psychicznie, z biegiem czasu wyrasta z niego dojrzały chłopiec. Jest przykładem młodzieży, która także walczyła z zaborcami. Zasługuje on na szacunek.