Kraj lat dziecinnych w "Panu Tadeuszu" jako jeszcze jedna wersja motywu arkadii.

Owocem tęsknoty Adama Mickiewicza stał się poemat epicki „Pan Tadeusz". Mickiewicz, nie mogąc powrócić do kraju, za którym tak bardzo tęsknił, decyduje się na podróż myślami i wyobraźnią. „Pan Tadeusz" miał za zadanie przybliżyć Mickiewiczowi i innym emigrantom świat, który już dla nich zaginął. W inwokacji autor mówi o swojej tęsknocie, o tym, że kraj lat dziecinnych stale jest obecny w jego wspomnieniach i że bardzo pragnie do niego powrócić. choćby tylko w marzeniach. Litwa na kartach „Pana Tadeusza” to piękna kraina szczęścia , dobrobytu ostoja polskich obyczajów i tradycji narodowych. .Poemat „Pan Tadeusz" jest utworem na tle polskiej literatury romantycznej oryginalnym, ponieważ przy swej epickości i przede wszystkim wielkości wykazuje pewne cechy sentymentalnej sielanki. Tak jak oświeceniowe sentymentalne sielanki, opowiada o wyidealizowanej krainie szczęśliwości. Soplicowo to kraina idylli. Mówią o tym realia: biały dworek wśród zieleni, urocze stawy, ogrody, a także sytuacje, w jakich znajdują się bohaterowie: flirty, towarzyskie rozmowy, przechadzki, zbieranie grzybów, uczty. Nawet bitwa, która zakłóca nieco idylliczny obraz, nie pozostawia trwałych śladów. Usłużna burza obmywa rychło pobojowisko, krew i kurz. Sopolicowski dziedziniec znowu jest czysty i spokojny. Soplicowo to rzeczywistość odrealniona przez idealizację. Jest celowo ukazana jako odcięta od reszty świata enklawa.