Monolog Hamleta uczyń punktem wyjścia do rozważań na temat sensu życia.

"Być albo nie być - oto jest pytanie
Kto postępuje godniej: ten, kto biernie
Stoi pod gradem zapadłych strzał losu,
Czy ten, kto stawia opór morzu nieszczęść
I w walce kładzie im kres? (...)"


Co ten wyniosły cytat oznacza dla nas, zwykłych śmiertelników? Czy "być" znaczy żyć, a "nie być" - umrzeć? Czy może ma o wiele większe znaczenie dla nas i sensu naszego życia? Bo czymże ono jest? Czy tylko dynamicznym stanem organizmu, w którym nieustannie zachodzą przemiany, czy może czymś więcej? Człowiek jest istotą nie pozbawioną woli, rozumu i emocji. Te najbardziej widoczne są w postaci Hamleta z tragedii szekspirowskiej.. Czy prawdą jest, że "życie jest komedią dla tych, którzy patrzą, a tragedią dla tych, którzy czują"(Jonathan Swift)?

Kiedy sięgniemy do dorobku literatury ludzkości, w każdej z epok znajdziemy choćby zarys rozważań na temat sensu życia. W literaturze epok czerpiących z dorobku wieków wcześniejszych spotykamy się z interpretacją monologu Hamleta. Głównie romantycy wielokrotnie sięgali do samej postaci bohatera jak i jego słów ("Kordian" - Słowackiego, "Konrad" - Mickiewicza). Kluczowa stwierdzenie "być albo nie być" jest zalążkiem, z którego początek biorą coraz to nowe utwory o tematyce filozoficznej. Bo cóż oznacza "być albo nie być"? Czy kwintesencją tej myśli jest nasza rola w społeczeństwie? Uważam, że tak, gdyż "być" znaczy żyć tj. wyjść na światło dzienne z ukrycia na arenę walki, niesprawiedliwości świata. "Czymże jest życie, jeśli nie natchnionym szeregiem szaleństw? - Trzeba tylko umieć je popełnić. A pierwszy warunek: nie pomijać żadnej sposobności, bo nie zdarzają się co dzień" - czerpiąc ze słów Georg`a Bernard`a Show`a dokładnie widzimy, że w ten sposób ukazujemy światu, że żyjemy, istniejemy i pragniemy walczyć, aby nie zginąć ("Żyć to znaczy walczyć"- Seneka Młodszy). Każdy z nas ma ochotę odpocząć od życia i niedoli ludzkiej egzystencji. Niestety w dzisiejszych czasach człowiek nie może sobie pozwolić na dłuższy odpoczynek "od życia" - nie byłby w stanie nadrobić straconego czasu. Należy wykorzystać go jak najlepiej, czerpiąc z życia pełnymi garściami i nie przejmować się tym, że jutro może nas już nie być. W dzisiejszych czasach, gdy życie ludzkie jest tak mało warte, powinniśmy "tak żyć, żeby można było mieć szacunek do samego siebie" ( Maksym Gorki).

Natomiast "nie być" oznacza ucieczkę od życia. Jest to bardzo łatwy, wygodny sposób egzystowania, ale czy najlepszy? Ludzie, którzy w ten sposób pojmują życie, umierają samotnie, pozbawieni szczęścia i satysfakcji z dobrze spełnionego obowiązku. Powinnością każdego z nas jest kochać, rozumieć i podziwiać wszystko to, co stworzyła natura. Więc czy warto uciekać od doczesności, od innych po to tylko, by pożegnać się ze światem jako samotne, niepotrzebne osoby? Świat to nie tylko zło, nienawiść i same negatywne cechy. To także piękno i miłość, dlatego nie możemy bać się żyć i walczyć o to, czego pragniemy. Człowiek jest istotą potrzebującą oparcia, podpory. Najczęściej jest nią wiara, ale również jak twierdził Fryderyk Nietzsche, metafizyka. Posiadając punkt oparcia możemy walczyć o własne szczęście, rozumieć świat i zasady nim rządzące.

Życie często nas doświadcza, a bywa to bardzo bolesne. Czy z tego powodu można mówić o bezsensowności żywota ludzkiego? Nie, ponieważ nowe doświadczenia, znajomości, sytuacje tylko uczą nas jak żyć, bo po ciężkich czasach nadchodzą nowe, lepsze. Taka jest kolej rzeczy i nie powinniśmy chcieć tego zmieniać. Gdyby człowiek nie znał zła i cierpienia, nie doceniałby tego, co piękne i wartościowe. Gdy coś czujemy potwierdzamy, że jesteśmy ludźmi - kochamy, płaczemy, cieszymy się, nienawidzimy, cierpimy.

"Być albo nie być - oto jest pytanie" - oczywiście, że "być", pomimo, że życie czasami "boli". Nieraz człowiek ma wszystkiego dość, przeżywa tragedię, lecz jak mówi Charles Chaplin: "Życie jest tragedią, gdy widziane z bliska, a komedią, gdy widziane z daleka". Tak też nasze doświadczenia nieraz bolesne, po latach wspominamy inaczej. Walcząc uświadamiamy sobie i innym jak piękny, niepowtarzalny, niesamowity i cudowny jest świat.