"Jakie wyobrażenie człowieczeństwa pragniesz przenieść w nowe stulecie?" Odwołaj się do tekstów, które wspierają twoje przemyślenia.

1. Wstęp
Jakie i czym jest człowieczeństwo? Jaka jest ludzka natura? Jakie wyobrażenie człowieka jest najwłaściwsze? Z tymi pytaniami od wieków borykają się filozofowie i pisarze. Każdy stara się znaleźć odpowiedź na powyższe pytania, by, choć trochę móc określić osobowość człowieka. Do tej pory nikomu nie udało się nakreślić uniwersalnego, pasującego szablonu natury ludzkiej. Z biegiem lat zaprezentowano nam tylko schematy postępowania człowieka i pewne stereotypy, które coraz bardziej zmieniały się. Postępowanie człowieka przeinaczało się w raz z otaczającym światem, a stereotypy reprezentowały postawy w określonych sytuacjach, dlatego często bywały mylne.

2. Rozwinięcie
* By móc oceniać ludzi, należy ich najpierw poznać, zauważyć ich indywidualne wady i zalety. Tak właśnie postępowali pisarze i filozofowie, którzy osadzali swoich bohaterów często wyróżniających się z tłumu, mających sprzeczną naturę, będących w częstych konfliktach, kierujących się własnymi zasadami, by osiągnąć postawiony sobie cel, lub ludzi samotnych, zagubionych, którzy często nie potrafili odnaleźć sensu życia. Tak, więc pisarze w swoich dziełach umieszczali wybitne jednostki, które w zależności od interpretacji czytelnika nakreślały wzory postępowań i zachowań.
* Wydawałoby się, że najgorsza jest samotność, bo jak można w pełni cieszyć się choćby najmniejszym szczęściem, skoro nie można się nim z kimś podzielić? Z drugiej strony ludzie samotni są zwykle bardzo uduchowieni. W samotności odkrywają swoje wnętrze, odnajdują odpowiedzi na najtrudniejsze pytania. Typy takich postaw odnajdujemy w średniowieczu. Wówczas ludzie dążyli do osamotnienia, by móc się wyciszyć i znaleźć lepszy kontakt z Bogiem.

a) Powołuję się tu na „Legendę o świętym Aleksym”, przedstawiającą postać ascety, który pozostawiając dom i rodzinę wyrusza na poszukiwanie Boga. Myślę jednak, iż taka postawa nie mogłaby przetrwać w dzisiejszych czasach, gdyż świat idzie na przód, ludzie opierają swoje życie na innych wartościach, wiara przestała być najważniejsza, światem zaczął rządzić pieniądz nakręcając wyścig szczurów, w którym każdy chce wygrać.

b, c) Podobne postawy, które nie mogłyby się odnaleźć w dzisiejszym świecie to bohater typowo romantyczny, np. Konrad z IV części dziadów czy Werter, który jako nieszczęśliwy, porzucony kochanek pogrąża się w cierpieniu spowodowanym tragiczną miłością i szuka ukojenia w samobójstwie. Takie psychicznie słabe postacie nie poradziłyby sobie w dzisiejszym świecie, w którym liczy się pośpiech i bieg przed siebie byle do celu nawet po cierpieniu innych.

d) Osobą, która dałaby radę przetrwać jest Doktor Judym z "Ludzi bezdomnych". Jest to samotnik z wyboru, który odrzucając uczucie kobiety, bojąc się, iż rodzina, która powinna dawać oparcie przeszkodzi mu w pomocy najbiedniejszym. Postąpił bardzo szlachetnie chcąc spłacić dług światu poświęcając się najuboższym, lecz skrzywdził kobietę, która mogła mu pomóc w realizowaniu jego planów dodając chociażby otuchy. Najważniejsze jest jednak to, iż do końca pozostaje wierny swoim przekonaniom. I choć jest samotny, zbuntowany, jest również konsekwentny w swoich postanowieniach. Dokonał trudnego wyboru i zrealizował to, co zamierzał, dlatego taki człowiek poradziłby sobie w dzisiejszych czasach, a czy do końca byłby szczęśliwy? Tego nie wiadomo.

e) Kolejną postacią, o której nie można zapomnieć jest Józef K. z „Procesu” Franca Kafki, który z niewiadomo, jakiego powodu został oskarżony. Usiłował zwalczyć lęk i poznać prawdę. Był sam, wiedział, że nie może na nikogo liczyć. Otaczali go sami fałszywi ludzie, gotowi „sprzedać” przyjaciela, by ocalić swoją skórę. Józef by; bezbronny wobec systemu i niesprawiedliwego prawa, które zamiast ratować, zabijało. Bohater nie miał możliwości przeciwstawienia się systemowi ani uciec od samotności. Na pewno jego upór i chęć udowodnienia prawdy pomogłyby mu udowodnić swoją winę, gdyby nie żył w czasach totalitarnych, kto wie, może w naszych by mu się udało?

f, g) Dr Bernard Rieux z „Dżumy” swój zawód traktował jako posłannictwo. Dla niego najważniejsza była uczciwość oraz rzetelne wypełnianie obowiązków lekarza "Obchodzi mnie tylko, żeby być człowiekiem". Obraz cierpień dziecka sędziego Othona umocniła go w przekonaniu, że z dżumą należy walczyć do samego końca i, że z tej walki nie może się wycofać. Z dala od żony pozostawiony sam sobie chciał działać, nie przyjmował do wiadomości, ze można wyjechać z miasta pozostawiając ludzi na pastwę śmierci, dlatego mając możliwość wyjazdu i spotkania się z chorą żoną podejmuje najtrudniejszą decyzję i postanawia zostać w Oranie. Jego życzliwość, wielkoduszność, ofiarność upodobniają go do Prometeusza, który wykradł bogom ogień z Olimpu, by pomóc człowiekowi. Taka szlachetność i bezinteresowna chęć niesienia pomocy innym potrzebna jest w dzisiejszych czasach, bo właśnie takich ludzi na miarę Prometeusza czy Dr. Rieuxa jest stanowczo za mało, a tych, którzy na nich czekają jest zbyt wielu.

h) Przydaliby się także tacy z zacięciem i wiarą w marzenia jak Ikar, który pomimo zakazów chciał osiągnąć cel i zobaczyć słońce. I choć poniósł klęskę ważne jest to, że próbował i starał się, a nie zrażał po pierwszych sprzeciwach. Właśnie takich ludzi jest niewielu, którzy z uporem maniaka dążą do wybranych przez siebie celów, którzy chcą walczyć o swoje nie oglądając się na innych, a to właśnie w nich są największe nadzieje na lepszą przyszłość, ponieważ oni swoją siłą walki mogą wiele zmienić.

3. Zakończenie
Wydaje mi się, że pytania o naturę ludzką nie znajdą prostej odpowiedzi. Ponieważ, mimo wielu starań i lat doświadczeń do tej pory nie udało się sformułować schematu uniwersalnego pasującego do każdej psychiki człowieka. Prawdopodobnie jest tak, dlatego, iż człowiek nie jest maszyną, nakręcaną i programowaną, której ruch można dokładnie zaplanować czy przewidzieć, lecz jest istotą myślącą, przewidującą, rozpamiętującą, która na podstawie doświadczeń kieruje swoim życiem, w sposób nikomu do tej pory nieuschematyzowany. Człowieka nie da się jednoznacznie określić, lecz gdybym miała przedstawić człowieka nowego stulecia na pewno byłaby to osoba silna, wiedząca, czego chce, potrafiąca kochać i nie rezygnować, dążąca do swoich celów, ale tak by nie krzywdzić przy tym innych. „Ludzie są jak wiatr. Jedni lekko przelecą przez życie i nic po nich nie zostaje, drudzy dmą jak wichry i zostają po nich złamane serca, jak drzewa po huraganie. A inni wieją jak trzeba, by wszystko mogło kwitnąć i owocować i to właśnie po tych zostaje piękno naszego świata.” Krystyna Siesicka.