Czy Kordian z dramatu Juliusza Słowackiego był dobrym Polakiem?

Juliusz Słowacki autor dramatu, pt. „Kordian” w swym utworze przedstawił młodego bohatera, który mimo wieku, rozczarowań i poszukiwań odnalazł cel swego życia. Jak każdy Polak szukał idei, która w jego wypadku oznaczała poświecenie się dla ojczyzny całym sobą, jednocześnie rezygnując ze szczęścia rodzinnego.

Był on dobrym Polakiem gdyż był patriota, poświęcającym się dla ojczyzny. Kordian przedstawia losy pokolenia, które podjęło próbę i przegrało walkę o niepodległość. Jego patriotyzm dojrzewał w trakcie trwania utworu. Grzegorz stary sługa opowiadał Kordianowi o walkach o niepodległość o szalonej odwadze patriotów walczących w armii napoleońskiej pobudzając tym samym świadomość narodowa
Na początku Kordian nie wiedział ze zostanie człowiekiem próbującym odzyskać niepodległość. Jednak zawiódł się na innych wartościach tj. milosc. Dowiedzial się ze najważniejsze są pieniądze, za które można wszystko kupić.

Podroż na Mont Blanc okazała się decydującym momentem w życiu Kordiana. Dokonał on analizy dotychczasowego życia i jako dobry Polak zdecydował się w pojedynkę walczyć o dobro ojczyzny. Odnalazł swoje powołanie idee patriotyczna cel życia, dla którego warto się poświęcić i złożyć ofiarę, jaka jest życie. Od tej pory będzie walczył o wolność i niepodległość narodu, zapragnął pomoc narodowi nadstawiając własną pierś. Jego przemiana dokonała się dokładnie jak u Konrada w monologu wygłoszonym w szczególnej sytuacji: ”Jam jest posąg człowieka na posągu świata”. Stanowił on nawiązanie do Szwajcara, który umożliwił swoim rodaka zwycięstwo w walce przeciwko Austryjakom, kiedy skierował na siebie wojska wrogów czyniąc w ten sposób zamęt w szeregach nieprzyjaciela i przechylając szale na stronę swych rodaków. Kordian jako reprezentant „młodych” był entuzjasta pragnącym bohaterskiego czyny. Najważniejszą wartością stała się dla niego ojczyzna. Cel, jakim było odzyskanie niepodległości dla swojego kraju dawało mu sil.

W III akcie bohater wystąpił w roli spiskowca. Wstapil do szkoły podchorążych wraz z innymi, którzy chcieli uczestniczyć w spisku, aby uwolnić naród od rządów cara. W tej scenie Słowacki przedstawił z pokolenia Polaków mających wspólny cel, ale nie wyobrażenie jego realizacji. Zapałał gasili ludzie obawiający się, aby radykalnych posunięć. Nawet sam papież nakazywał posłuszeństwo carowi grożąc klątwę za nieposłuszeństwo. Podchorąży, czyli Kordian reprezentował pokolenie czynu, lecz stać go było jedynie na efektowne słowa i gesty, które były z góry skazane na niepowodzenie i klęskę. Niestety Kordian w swych działaniach był osamotniony. Był słaby psychicznie, bo gdy miał zamordować cara został pokonany przez strach i imaginacje.

W ostatecznym rozrachunku poniósł klęskę, gdy okazało się ze dokonanie zamachu, którego się podjął przerosło jego możliwości psychiczne i moralne. Kordian to typowy bohater dla epoki romantycznej jednak w porównaniu z innymi postawiamy tej epoki jest dużo słabszy. Nie doprowadził swej misji do końca. Jego decyzje były naiwne gdyż wierzył ze zabicie jednego człowieka uwolni ojczyznę. Działał na oślep i choć przyświecał mu szczytny cel nie miał szans na jego zrealizowanie. Uważam ze był dobrym Polakiem, ponieważ był bardzo wytrwały i nie poddawał się. Miał na tyle sil, aby przeistoczyć się w bojownika walczącego o dobro swojego narodu.