Porozumiewanie się.

Niezbędnym warunkiem życia wśród ludzi jest posiadanie umiejętności porozumiewania się. Komunikacja międzyludzka odbywa się w dwojaki sposób: werbalny -za pomocą słów, i niewerbalny -za pomocą gestów, tonu głosu i mimiki. Muszą uczestniczyć w niej dwie osoby: nadawca, czyli ktoś, kto wysyła informację i odbiorca -ten, kto ją odbiera. Komunikacja może być jedno -lub dwu -kierunkowa. Jeśli nadawca, przekazując informację, nie oczekuje odpowiedzi, mówi się o komunikacji jednokierunkowej. Z kolei dwukierunkowość komunikacji oznacza, że nadawca otrzymał potwierdzenie przekazanego komunikatu, np. w formie pytania zadanego przez odbiorcę. Aby proces porozumiewania się przebiegał sprawnie, jego uczestniczy muszą przestrzegać określonych reguł. Nadawca powinien mówić wyraźnie i jasno formułować myśli. Odbiorca musi natomiast uważnie słuchać mówiącego i nie może mu przerywać. Ważne jest utrzymywanie wzajemnego kontaktu wzrokowego oraz obserwowanie zachowanie rozmówcy. Przekaz niewerbalny, zwany również mową ciała, jest czasem ważniejszy dla zrozumienia komunikatu niż wypowiadane słowa. Każdego człowieka wyróżnia specyficzny styl komunikowania się w ten sposób. Jedni gestykulują bardzo dużo, drudzy mniej lub wcale. Niektórzy wyrażają gniew podniesionym tonem głosu, inni -zaciskając usta. Dlatego im lepiej zna się rozmówcę, tym łatwiej można odczytać informacje przekazywane przez niego za pomocą mowy ciała. Każdy człowiek przynajmniej kilka razy w życiu zabiera głos w obecności większej liczby osób. W takich sytuacjach często odczuwa się tremę. Jej przyczyną jest zdenerwowanie wynikające z faktu, że przemawiający chce zostać pozytywnie odebrany przez innych słuchaczy. Trema może powodować, że publiczne wystąpienia nie wypadają zbyt dobrze, a dana osoba ma poczucie, że mogła zaprezentować się lepiej. Na pewno warto doskonalić umiejętność publicznego przemawiania. Ważne, aby podczas wystąpienia przede wszystkim nauczyć się panowania nad swoimi emocjami. Należy też skoncentrować się na przekazywanej treści oraz dostosować ją do poziomu odbiorców. Słowa trzeba wypowiadać głośno, spokojnie i wyraźnie. Wystąpienie nie powinno być też zbyt długie, gdyż może wtedy znużyć słuchaczy. W takich wypadkach, aby ponownie skupić uwagę odbiorców na podejmowanych kwestiach, doświadczeń mówcy opowiadają żart lub anegdotę. Umiejętność publicznych wystąpień jest szczególnie ważna w polityce. Oficjalni bardzo precyzyjni w swoich wypowiedziach, ponieważ jedno nieprzemyślane zdanie może wywołać konflikt między reprezentantami przez nich państwami. Wszystkie zasady zachowań i oficjalnych kontaktów międzynarodowych szczegółowo reguluje tzw. protokół dyplomatyczny. Ludzie często mają odmiennie opinie na dany temat. Wymianę zdań, której uczestnicy próbują udowodnić swoje racje za pomocą odpowiednich argumentów, nazywamy dyskusją. Może mieć ona charakter prywatny, czyli odbywać się bez świadków, lub publiczny -toczyć się w licznym gronie przysługujących się osób. Bardziej zorganizowaną formą dyskusji jest debata. Polega ona na prezentacji oraz zesłaniu odmiennych racji, pomysłów i opinii. Taka konfrontacja ma pomóc w znalezieniu najlepszego rozwiązania określonego problemu. Poszczególnym wystąpieniom przysłuchuje się publiczność, która w wyznaczonym czasie może zadawać pytania rozmówcom. W debacie istotny jest sposób przedstawienia własnego stanowiska. Z tego powodu, oprócz rzeczowej argumentacji, duże znaczenie mają dobór słów, styl wypowiedzi oraz ton głosu i tempo mówienia.