Czy czuję się Europejczykiem?

"Czy czuję się Europejczykiem?" - jest to bardzo trudne pytanie. Szczególnie w dzi-siejszych czasach, kiedy to Polska dąży do integracji z Unią Europejską. Słychać coraz więcej głosów zarówno przeciwników jak i zwolenników tej idei. A jakie jest moje stanowisko? Czy ja chcę wstąpienia do Unii Europejskiej, czy czuję się prawdziwym obywatelem Europy? A może jest to tylko stereotyp? Dzięki tej rozprawce postaram się odpowiedzieć na te trudne pytania.

Po długich namysłach wyszukałem wiele argumentów, które popierają stwierdzenie: "Tak, czuję się Europejczykiem". Przedstawiam je poniżej.

Polska leży w centrum Europy. Ja jestem Polakiem, posiadam takowe obywatelstwo. Tutaj mieszkam, uczę się, korzystam z rozrywek. Jako Polak, mieszkaniec kraju europejskie-go powinienem czuć się Europejczykiem. To ja będę kiedyś kierował przyszłością państwa, a co za tym idzie Europy. Mając pełne poczucie mojego obywatelstwa poczuwam się do roli Europejczyka.

Europa dąży do zjednoczenia. W jedności siła, powiadają niektórzy filozofowie. Także Europa, aby być silnym, liczącym się na świecie regionem musi się zjednoczyć. Kiedy Unia Europejska obejmie swoim zasięgiem całą geograficzną Europę powstanie jedno, potężne megapaństwo. Jednakże dalej będą istniały poszczególne kraje jak Polska, Czechy czy Francja. W zjednoczonej Europie każdy będzie bratem każdego. Zarówno o Włochu czy Francuzie będę mógł powiedzieć: to jest mój brat Europejczyk. Tak więc bycie Europejczykiem jest wielkim wyróżnieniem, powstaje jedna, ogromna rodzina, która razem gospodaruje, rozwija się.

Także historia nakazuje mi uważać się za Europejczyka. W tej roli osadziła nas już bardzo dawno temu. Wystarczy spojrzeć na wydarzenia historyczne z ostatnich kilku wieków. Wiele naszych przodków budowało nową, wspólną Europę. Już oni uważali się za Europejczyków. Ja jestem jednym z ogniw tego łańcucha. Muszę budować tą jednoczącą się Europę. Nie mogę pozwolić, aby przestała się jednoczyć. To doprowadzi ją do zguby. Jeżeli moi pradziadkowie, dziadkowie tworzyli już Europę, także ja muszę kontynuować ich dzieło i uważać się za Europejczyka. Ale nie Europejczyka biernego, ale czynnego. Takiego, który weźmie na siebie odpowiedzialność za przyszłość Europy, będzie mu na niej zależało.

Europejczykami stajemy się z pokolenia na pokolenie. Jak już pisałem, tworzeniem Europy zajmowali się moi przodkowie. Teraz przyszła kolej na mnie. Muszę pokazać swoją duszę patrioty i dokończyć to dzieło, które zostało rozpoczęte dawno temu. Powinienem też pomyśleć o przyszłości swojej oraz mojej rodziny. Na pewno kiedyś założę swoją własną, będę miał żonę i dzieci. Z całą pewnością będę chciał ich dobra, aby żyli w mocnym, dobrze zarządzanym państwie. Takim państwem jest właśnie zjednoczona Europa. Jeżeli nie uświadomię sobie tego, iż jestem Europejczykiem, to nie będę mógł realizować moich celów. Nie zdam sobie sprawy z tego, iż to ja odpowiadam za przyszłość Europy. Na pewno moje dzieci będą miały wiele lepsze życie, jeżeli powstanie zjednoczona Europa.

Kolejnym aspektem, na który warto zwrócić uwagę jest gospodarka. Jako Polacy powinniśmy stale dążyć do podniesienia poziomu gospodarczego Polski. Kiedy uświadomimy sobie, że jesteśmy Europejczykami, otworzymy się handel zagraniczny. Drzemie w nim olbrzymi potencjał. Jednak aby tego dokonać, musimy właśnie zdać sobie sprawę, że jesteśmy Europejczykami, a nie dzikim plemieniem, które nie otwiera się na żadne kontakty. Będąc ludźmi komunikatywnymi bardzo wiele zyskamy. Otworzymy się na inne kraje, one zaakceptują nas takich jakimi jesteśmy. Polska odniesie wiele korzyści. Jednak musimy dążyć do zjednoczenia oraz kroczyć w stronę Europy.

Nie wyszukałem więcej argumentów popierający stwierdzenie będące tematem pracy. Przejdę teraz do prezentacji argumentów przeciwnych.

Bardzo ważnym punktem jest niezależność państwowa. Obecnie Polska jest krajem wolnym, nie związanym z nikim. Jest państwem w pełni suwerennym. Obawiam się, że po zjednoczeniu się Europy Polska utraci swoją niezależność. Unia Europejska może zacząć głęboko ingerować w sprawy Polski. Jeżeli tak się stanie, to bycie Europejczykiem wcale mi nie pomoże. Chyba lepiej być tylko Polakiem i żyć w państwie wolnym i niepodległym niż w wielkim organie zarządzanym odgórnie.

Nie uważam się także za Europejczyka, ponieważ żyję na ziemiach polskich, które co prawda geograficznie należą do Europy, ale na tej ziemi wychowali się moi dziadkowie, rodzice. Oni tworzyli Polskę taką jaka jest. Wkładali w nią swoje życie. Nie mogę pozwolić aby zginęła i została wchłonięta przez Unię Europejską.

Moi rodzice od najmłodszych lat uczyli mnie patriotyzmu i miłości do ojczyzny. Mówili, że jest ona najważniejsza w całym życiu, trzeba ją szanować, dbać o nią. Jest to kolejny argument mówiący, że bardziej czuję się Polakiem niż Europejczykiem.

Podsumowując moje rozważania dochodzę do wniosku, że czuję się Europejczykiem. Znalazłem wiele argumentów potwierdzających tą tezę. Istnieją także argumenty przeciwne. Jednak jest ich niewiele w porównaniu z tymi pierwszymi i nie mają one tak dużego znaczenia jak tamte. Wydaje mi się, że jeżeli wszyscy uświadomimy sobie naszą rolę w dziejach Europy, to osiągniemy sukces. Tak więc ja czuję się Europejczykiem, jestem z tego dumny oraz pragnę rozwijać to w sobie.