Odsiecz Wiedeńska

14 lipca w 1683 roku wojska tureckie dotarły do Wiednia. Liczyły one ponad 150 tysięcy żołnierzy. Turcy posiadali 160 dział.

Siłami imperium osmańskiego dowodził wezyr Kara Mustafa. Mieszkańcy Wiednia zgromadzili około 400 dział. W Wiedniu zgromadziło się około 15 tysięcy żołnierzy. Cesarz Leopold I Habsburg opuścił Wiedeń wraz z dworem. Władca ten zabiegał się o pomoc w wielu europejskich państwach. Udało mu się namówić elektora saskiego (przygotował on 7 tysięcy żołnierzy), Bawarczyków (8 tysięcy żołnierzy), mieszkańców Szwabi i Frankonii (8 tysięcy żołnierzy) oraz króla Rzeczpospolitej Jana III Sobieskiego (około 27-35 tysięcy żołnierzy).

Jan III Sobieski wyruszył od razu na pomoc oblężonemu miastu nie czekając na wojska litewskie i kozackie. Nad siłami chrześcijańskimi dowództwo objął Jan III Sobieski. Siły te dotarły pod Wiedeń 11 września. Zatrzymały się one na pobliskich wzgórzach. Ponieważ Wiedeń był oblężony już prawie dwa miesiące Sobieski postanowił uderzyć następnego dnia.

12 września po porannej mszy odprawionej przez legata papieskiego, wojska sprzymierzonych uderzyły. Na lewym skrzydle armii znajdowali się Austriacy i Sasi pod dowództwem Karola Lotaryńskiego, mieli oni za zadanie przeprawić się przez Dunaj i spróbować oswobodzić miasto. W centrum armii wojska szwabskie i frankońskie, wspierane przez Bawarczyków powoli schodziły zboczem wzgórz. Na prawym skrzydle znajdowały się wojska polskie pod dowództwem Jana III Sobieskiego. Miały one za zadanie zniszczyć turków wysłanych przez Wezyra w pobliże wzgórz.

Sobieski zniszczył oddział turków i 4 po południu chrześcijanie byli już u stóp wzgórz. Kara Mustafa z koncentrował siły do głównego uderzenia. W tym momencie siły wezyra były osłabione, gdyż przedtem ich cześć była zmieciona z ziemi przez Sobieskiego. Jeszcze jedna cześć sił oblegała Wiedeń z w ogóle innej strony. Zmasowane uderzenie husarii i wojsk austriacko-niemieckich miało fatalne skutki dla turków. Zginęło wtedy około 15 tysięcy turków. Turcy rzucili się do ucieczki. Wiedeń było ocalony. Dowódca sił tureckich wezyr Kara Mustafa, dostał od sułtana czarną wstążkę, czyli zapowiedź śmierci. Podobno został uduszony cięciwą łuku.