Człowieka da się zniszczyć, ale nie pokonać

Człowiek jest osobą w jakiś sposób wrażliwą i podatną na stres. Nierzadko jesteśmy na wyczerpaniu nerwowym, ale choć niewiadomo co w naszym życiu by się przydarzyło za wszelką cenę mamy chociaż odrobinę nadziei, która daję nam szansę na lepsze jutro. Chciałabym przedstawić kilka argumentów, mówiące o tym, że człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać.
Pierwszy argument, jaki przedstawia to sytuacja Santiago. Bohatera książki " Stary człowiek i morze". W podeszłym wieku mężczyzna, rybak, który ma bagaż doświadczeń nagle pewnego dnia nie może złowić ani jednej ryby. I to tak przez parę tygodni. Tutejsi tubylcy odwracają się do niego twierdząc, że prześladuje go pech a oni, zaczerpnięci swoim nienagannym życiem zapadaliby się pod ziemię, gdyby coś takiego przydarzyło się jednemu z nich. Zaś On, tępiony przez kolegów w swoich fachu nie poddaje się. Ma iskierkę nadziei, która trzyma go jeszcze na wodzie. Wyraźnie tutaj widzimy, że pomimo opinii, którymi został obarczony nie daje za wygraną. Nie chcę zostać zdominowany, ani naruszyć swojego wewnętrznego JA.
Drugi - myślę, że też dobry argument - ukazuje silną wolę człowieka. Chciałabym odwołać się do osób niepełnosprawnych, które spełniają swoje marzenia. Pokonują one wiele przeszkód i przeciwności losu. Mimo iż w życiu mają o wiele trudniej nie poddają się i żyją w miarę, tak jak pełnosprawni ludzie.
W ostatnim argumencie, który przedstawię, postanowiłam oprzeć się o inną książkę, jaką jest „Pamiętnik narkomanki”. Młoda bohaterka książki uzależniła się od narkotyków i zniszczyła się za równo psychicznie i fizycznie. Co raz mniej osób wierzyło w to, że wyjdzie z nałogu, ale ona nie dała za wygraną i pokonała wszelkie przeciwności losu. Mimo iż zajęło jej to bardzo dużo czasu w końcu zapomniała o narkotyku i zaczęła normalne życie.
Myślę, że tymi argumentami, dowiodłam, że człowieka nie można pokonać. Człowiek pokonuje sam siebie, przełamuje swoje bariery psychiczne, fizyczne. Sam sprawdza na ile jest w stanie dać najwięcej. Sądzę, że idealnie do tej pracy pasuje cytat "Nadzieja umiera ostatnia"