Różne spojrzenia na ten sam świat, czy dwa różne światy

Fragment „Iliady” Homera – „Tarcza Achillesa”, przedstawia świat idealny, bez skazy, gdzie wszystko ma swoje miejsce. Pokazuje życie ludzi i ich pracę. Każdy z nich jest indywidualnością – pasterzem, żniwiarzem, śpiewakiem. Świat ukazany w tym fragmencie, jest wręcz nierealny. Nie ma w nim miejsca na niedoskonałość, inność. Wszystko i wszyscy mają swoje określone zadanie, nikt się nie buntuje, ludzie robią wszystko w określonym momencie. Mają czas pracy i czas zabawy. Dostosowują się do pór roku. Świat ten jest na tyle perfekcyjny, że ludzie cieszą się z pracy, respektują swoje obowiązki. Czują się bezpiecznie, „osłonięci tarczą” – rzeką Okeanos, która odgradza ich od wszelkiego zła.
Świat przedstawiony w wierszu Wystana Hugh Audena – „Tarcza Achillesa”, jest okrutny, przerażający, ale i prawdziwy. Pokazuje jego niedoskonałość. Jest bury, smutny, pełen cierpienia. Tutaj ludzie nie są szczęśliwi, usatysfakcjonowani swoją pracą, nie cieszą się życiem. Przedstawieni są jako więźniowie. Anonimowi, szarzy, których nikt nie zauważa i nie docenia. Bezimienni, bezwartościowi. Zastraszeni, podporządkowani, bojący się o własne życie. Nikogo nie interesuje ich los. Przedstawiony świat jest niczym obóz koncentracyjny. Zamknięty, bez źdźbła trawy, bez drzew, domów, dróg. Nie ma w nim krzty radości, nie ma mowy o śmiechu, wesołym tańcu, zabawie. Panuje tam przemoc. Świat ten jest przerażający i przygnębiający.
Porównując te dwa teksty, uważam, że światy w nich przedstawione, są kontrastujące. Pierwszy jest światem idealnym, w którym wszyscy ludzie mają równe prawa, obowiązki i status materialny. Świat pełen miłości, poszanowania drugiego człowieka, bez przemocy i wojen. O takim świecie marzyli twórcy komunizmu i pierwsi chrześcijanie. Jak pokazała historia, jest to nierealne, gdyż społeczność składa się z ludzi, o różnych predyspozycjach i potrzebach. Są ludzie pracowici i leniwi, przedsiębiorczy i niezaradni, egoiści i altruiści, lubiący przepych i skromni, dążący do celu „po trupach” i wrażliwi na potrzeby innych. Świat który został pokazany w tym fragmencie, mógłby być realny tylko wtedy, gdyby sklonowano jednego niemalże idealnego człowieka.
Drugi tekst pokazuje świat współczesny, gdzie panuje wyzysk, przemoc i znieczulica. Gdzie nie liczy się jednostk. Odebrałam ten tekst jako opis obozów koncentracyjnych w czasie II Wojny Światowej, , gdzie Hitler dążąc do wywyższenia własnego narodu, tworząc z niego rasę panów. Doprowadził do masowych mordów innych, według niego gorszych narodów, zamykając ludzi w obozach. Wyzwalał w nich zachowania, które nigdy nie miałyby miejsca w normalnych warunkach. Wielu ludzi, aby ratować swoje własne życie, było zdolnych do popełnienia czynów wbrew prawom etyki, moralności. Spowodował że ludzie przestali reagować na poniżanie, krzywdę, czy śmierć innych ludzi.
Podsumowując przemyślenia, mogę stwierdzić, że światy przedstawione w tych dwóch utworach są swoimi przeciwieństwami. Pierwszy to świat zupełnie nierealny, utopia. W drugim pokazana jest sytuacja która miała miejsce, ale nie występująca na co dzień aż na taką skalę.