Michał Korybut Wiśniowiecki

Michał Korybut Wiśniowiecki urodził się 31 lipca 1640 r.,a zmarł 10 listopada 1673 r.,król polski od 1669, syn księcia Jeremiego Wiśniowieckiego i Gryzeldy Konstancji z Zamojskich. Za wyborem Wiśniowieckiego na tron po abdykacji Jana Kazimierza przemawiała przede wszystkim świetność jego pochodzenia. Michał był synem pogromcy Chmielnickiego - Jaremy Wiśniowieckiego, a po matce wnukiem wielkiego kanclerza Jana Zamojskiego. Wiśniowiecki zapisał się w historii jako władca mierny i nieudolny. Wybrany na dziewiętnastej elekcji VI 1669 r. król nie odziedziczył ani waleczności ojca, ani też mądrości i talentu politycznego dziada. Praktycznie władzę w państwie sprawował Andrzej Olszewski, podkanclerz koronny. Krótkie panowanie Wiśniowieckiego upłynęło pod znakiem upokarzającego Rzeczypospolitą traktatu buczackiego z Turcją (1672) i zwalczających się frakcji prohabsburskiej i profrancuskiej. Sam król ożeniony z arcyksiężniczką Eleonorą Marią, siostrą cesarza Leopolda I, opowiadał się za Habsburgami. Królowi nie było dane doczekać zwycięstwa hetmana Sobieskiego pod Chocimiem. Michał Korybut zmarł w przeddzień bitwy. Został pochowany w katedrze na Wawelu.

Michał Korybut Wiśniowiecki był władcą nieudolnym, bez autorytetu, a tymczasem na Rzeczpospolitą ruszyła nawała Turecka w 1672r. Turkom udało się zdobyć Kamieniec Podolski. 16 X 1672r., Rzeczpospolita musiała podpisać traktat w Buczaczu .Mocą tego traktatu Polska i Ukrainie została odstąpiona Doroszenka pod zwierzchnictwem tureckim, natomiast Podole z Kamieńcem Turcji, co więcej Rzeczpospolita zobowiązała się płacić Turcji roczna daninę w wysokości 22 tyś. dukatów rocznie. Polska została w ten sposób wciągnięta na listę krajów wasalnych Turcji. Postanowienia traktatu w Buczaczu wywołały powszechne oburzenie. Szlachta uchwaliła zwiększone podatki na armię, co umożliwiło hetmanowi Janowi III Sobieskiemu zwycięstwo nad Turkami w bitwie pod Chocimiem 11. XI. 1673r. Dosłownie w przededniu tej bitwy - 10. XI zmarł król Michał. Szlachta powierzyła koronę Janowi III Sobieskiemu (1674-1696). Tu następuje pewne rozdwojenie polityki Jana III Sobieskiego , albowiem Jan III był uważany za zwolennika partii francuskiej natomiast okoliczności zmuszały go do walki z Turcją. W 1675r. Jan III zawarł z Francją tajny traktat w Jaworowie. Mocą tego Polska miała poprzeć Francję przeciw Branderburgii, a potem przeciw Austrii, w zamian za co miała otrzymać poparcie Francji w sprawie Prus Wschodnich i Śląska. Co więcej Francja zgodziła się pośredniczyć w rokowaniach między Polską a Turcją o zwrot zajętych przez Turcję terytoriów. To pośrednictwo nic nie dało i trzeba było ten problem rozstrzygnąć zbrojnie, w 1675r. Jan III Sobieski odniósł zwycięstwo pod Lwowem, rezultatem czego i następnej bitwy pod Żórawnem(1676.24.IX) było podpisanie traktatu żórawińskiego, mocą którego 2/3 Ukrainy miało powrócić do Polski a reszta pozostać przy Kozakach pod zwierzchnictwem Turcji, zaś sprawa Podola miała być ujęta na drodze dalszych rokowań .