Najciekawsze miejsca w Polsce - Zamek Książ i Zamek Ogrodzieniec

W malowniczej okolicy, na wysokim, skalistym brzegu Pełcznicy wznosi się największy zamek na Dolnym Śląsku. W XIII w. rozbudował go książę świdnicko- jaworski Bolko I. Wacław II Luksemburczyk przeznaczył Książ na siedzibę starostów. W 1509 r. okoliczne dobra kupił Konrad Hoberg i aż do 1941 r. twierdza była siedzibą rodu. W XVI w. gotycką budowlę przebudowano na renesansową rezydencję. Zamek składał się wieży i budynku książęcego. Na dolnym dziedzińcu były zabudowania gospodarcze, a całość otaczały wały, mury obronne i głęboka fosa. Po wojnie trzydziestoletniej zlikwidowano fortyfikacje, a na ich miejscu założono ogrody. W 1705 r. Ernest Maksymilian Hochberg przekształcił rezydencję w bajkowy pałac. W XIX w. Hochbergowie uzyskali tytuł książęcy, a dzięki koligacjom weszli w posiadanie dóbr pszczyńskich i przyjęli nazwisko Hochberg von Pless. W 1891 r. Henryk XV ożenił się z Marią Teresą, zwaną Daisy, która po rozwodzie została panią zamku. Mieszkała w Książu do 1941 r. W 1956 r. zniszczony zamek zaczęto remontować. Dzisiaj można obejrzeć kilka odnowionych sal i pospacerować po ogrodach.




Wśród wapiennych ostańców wznoszą się ruiny zamku Ogrodzieniec. Na przełomie XII i XIII w. stał tu drewniany gród, a na jego ruinach Kazimierz Wielki wzniósł zamek, którego obronę stanowiły otaczające go z trzech stron strome zbocza i kamienny mur. W XV w. warownię odziedziczył Seweryn Boner, który na miejscu zamku wybudował renesansową rezydencję obronną, składającą się z czterech skrzydeł wokół dziedzińca z krużgankami. Skrzydło wschodnie (Zamek Wysoki) miało charakter obronny i dostępne było wyłącznie przy pomocy drabin - dopiero później wykuto skalne schody. W przyziemiu ulokowano magazyny. Na południowej skale wzniesiono Zamek Średni. W skrzydle północnym znajdowały się kuchnia i studnia, na piętrze były pomieszczenia dla wojska i służby, a wyżej komnaty mieszkalne. Skrzydło północne i południowe połączono galerią, w której umieszczono sypialnię właściciela, gabinet z biblioteką oraz toaletę. Wjazdu do zamku broniła wysoka wieża bramna ze zwodzonym mostem nad suchą fosą, w wieży urządzono kaplicę. W połowie XV w. do Zamku Średniego dobudowano budynek mieszkalny zwany Kurzą Stopką. Podczas wojen ze Szwedami zamek doznał poważnych zniszczeń. I chociaż warownia zmieniła właściciela, to brak środków finansowych nie pozwolił na przywrócenie mu dawnej świetności. Zamek był zamieszkany do 1810 r. Pozostawiony bez opieki, stał się źródłem pozyskania materiałów budowlanych. Obecnie budowla jest trwałą ruiną udostępnioną do zwiedzania.