Moja filozofia życiowa

Moja filozofia życiowa
Filozofie, jakie panowały niegdyś w Starożytnej Grecji, były dobre dla osób, które żyły w tamtym czasie. Każdy zapisywał się do szkoły jakiej chciał, wybierał tą, której poglądy były dla niego najodpowiedniejsze i chciał zgłębiać jej tajemnice.
Jednak, moim zdaniem, żadna z nich nie byłaby odpowiednia dla współczesnego człowieka.
Dziś zebrałabym niektóre poglądy Sofistów, Platoników, Stoików, Epikurejczyków i z nich utworzyła jeden program szkoły filozoficznej na miarę naszych czasów.
Uważam, że zostaliśmy stworzeni przez Boga po to, aby rozwijać swe umiejętności oraz udoskonalać świat. Któż teraz chciałby żyć według filozofii Cyników, którzy dążyli do osiągnięcia minimum ? Kto odważyłby się nagle pogardzać dobrami materialnymi, dzięki którym możemy sobie pozwolić na wiele przyjemności. Może znalazłoby się paru ochotników…
Ja chcę tak żyć, aby brać z życia jak najwięcej, by z niego korzystać i nie żałować żadnego momentu. Jednym słowem jak mawiał Horacy „ Carpe diem” !
Po to teraz się uczymy, żeby za parę lat osiągać sukcesy w dziedzinie, w której będziemy się czuli najlepsi. Trzeba się cieszyć z choćby najmniejszych rzeczy , które inni będą mogli uważać za błahostki, ale ważne jest to co my myślimy na dany temat. Nie sugerujmy się opiniami innych, każdy ma swój rozum i powinien robić to co uważa za słuszne. Nie pozwólmy na to, żeby ktoś narzucał nam swoje zdanie, bo nie dlatego otrzymaliśmy
od Pana Boga wolną wolę.
Wszyscy chcemy odkryć sens swojego życia, dlatego też sądzę, że powinniśmy się skupić na tym co dla nas ważne. Szukać odpowiedzi na wszystkie dręczące nas pytania.
„Sens istnienia polega na dostrzeganiu pięknych błahostek w życiu- sens życia także”.
Problemy, które spotykają nas prawie codziennie są nieuniknione, nie możemy się ich pozbyć, wyrzucić z naszego życia. Są one nieodłącznym elementem życia ludzkiego. Ale czym by było życie bez problemów, nie uczylibyśmy się na własnych błędach, nie wyciągali wniosków… Mogło by się zdawać, że życie bez nich byłoby nudne !
Nie powinniśmy jednak, a raczej nie wolno nam, zapomnieć też o innych, wiadomo, że branie jest przyjemne, ale czy dawanie czegoś od siebie nie daje nam poczucia satysfakcji ?
Jedną z horacjańskich postaw na szczęśliwe życie jest myślenie tylko o sobie, a nie o innych, potomnych. Z tym stanowczo muszę się nie zgodzić. Takie postępowanie mogłoby doprowadzić do wielu nieprzyjemnych i niemiłych sytuacji.
Nasze istnienie jest cudowne, tak samo jak szukanie sensu życia. Jeśli dostaliśmy dar życia, to korzystajmy z niego najpiękniej i najwięcej, jak umiemy, bo ten dar nie jest bezsensowny, to tylko od nas zależy jak go wykorzystamy. Pamiętaj: nigdy nie bój się korzystać z życia i brać z niego ile się da, ale pamiętaj o bliskich, którzy czekają choćby na twój najmniejszy gest.
Oto moja filozofia życiowa. Jeżeli komuś odpowiadają moje poglądy na różne poruszane w tym tekście sprawy niech nie waha się wcielić ich w życie. Będzie mi bardzo miło, jeśli moja filozofia będzie miała więcej zwolenników.