Biblijny Adam i mityczny Prometeusz - dwa przykłady buntu przeciwko "tyranii niebios".

Zarówno w Biblii jak i w mitologiimożna zauważyć bunt przeciwko"tyranii niebios".Myślę jednak,że mamy tu do czynienia z dwoma zupełnie innymi rodzajami sprzeciwu.

Zacznę od biblijnego Adama.W Raju zakazane było jedzenie owoców z drzewa,które rosło w samym środku pieknego sadu.Pomimo tego,że Ewa i Adam dobrze wiedzieli iż nie mogą jesć z niego owoców,ulegli namowom weża.Nie zaufali w pełni Bogu,a mieli przecież wszystko,aby im się wspaniale zyło,nie odczuwali bólu,byli szczęśliwi w Królestwie Boga.Uwierzyli jednak złu.Chcieli odróżniać dobro od zła tak,jak to potrafił Stworzyciel.Wcześniej natomiast nie mieli zupełnie pojęcia o tym,co to jest zło.Po zjedzeniu jabłka"otworzyły im isę oczy".Dopiero wtedy zauważyli,że są nadzy.Wzbudziło to w nich wstyd i się schowali,a przeciez wcześnoiej nagość nie była dla nich wstydem czy upokorzeniem.Dlatego,ze złamali zakaz Pana Boga,zostali ukarani.Było to dla nich ciężkie przeżycie,gdyz musieli opuścić Raj,zostawić to,co było dla nich naprawdę dobre.

Natomiast w mitologii był Prometeusz,który dla dobra ludzi postanowil sprzeciwić sie bogom.
Pomimo tego,że wiedział,że zostanie ukarany za dostarczenie ludziom ognia,pragnął to zrobić.Jego miłość do człowieka była tak wielka,ze potrafila pokonać wszystko.
Prometeusz podarował ludziom ogień i przez to został okrutnie ukarany przez bogów,którzy nienawidzili ludzi.Przykuto go do skał Kaukazu i tam w ciągu dnia sepy wyżerały mu wątrobę,która w nocy odrastała.Jego cierpienie nie miało końca.

Uważam,ze te sprzeciwy miały zupełnie inne motywy działania.Skutek miały jednak taki sam,czyli kara.Byly to dwa różne bunty.Adam sprzeciwił się Bogu,czyli dobru,które zostało stworzone dla niego i Ewy.Prometeusz natomiast sprzeciwił isę zlu.Jego bunt można więc nazwać czyms szlachetnym,godnym podziwu;tym bardziej,że nie robił tego dla siebie,a dla innych.