Siatka dyfrakcyjna oraz stała siatki dyfrakycjnej

Dyfrakcja światła to ugięcie się wiązki lasera i w konsekwencji zmiana kierunku biegu fali. Ugięcie jest spowodowane przejściem światła przez siatkę dyfrakcyjną, która zawiera liczne szczeliny. Warto zaznaczyć, że siatka dyfrakcyjna jest tym lepsza im większe zagęszczenie szczelin posiada. Szerokość tych szczelin jest porównywalna z długością fali świetlnej. Gdy światło lasera przechodzi przez szczelinę w siatce dyfrakcyjnej, następuje dyfrakcja światła. Siatka dyfrakcyjna ma jeszcze tę właściwość, że gdy spójna wiązka lasera przechodzi przez wiele szczelin, ułożonych gęsto obok siebie, dochodzi do interferencji fali (nakładania się fal) i w konsekwencji na ekranie możemy obserwować tzw. Prążki

Siatka dyfrakcyjna jest to przyrząd do przeprowadzania analizy widmowej światła. Tworzy ją układ równych, równoległych i jednakowo rozmieszczonych szczelin. Służy do dokładnych pomiarów długości fal świetlnych. Siatka dyfrakcyjna jest układem przeszkód dla fal rozmieszczonych w przestrzeni (siatka dyfrakcyjna przestrzenna) lub na powierzchni (siatka dyfrakcyjna powierzchniowa), periodycznie (siatka dyfrakcyjna regularna) albo przypadkowo (siatka dyfrakcyjna nieregularna). Na przeszkodach zachodzi zjawisko dyfrakcji (stąd nazwa siatki), a powstające w jej wyniku ugięte fale są spójne i interferują ze sobą (interferencja fal).


Stała siatki dyfrakcyjnej to parametr charakteryzujący siatkę dyfrakcyjną. Wyraża on rozstaw szczelin siatki (odległość między środkami kolejnych szczelin) Zależność wartości stałej siatki dyfrakcyjnej i kąta ugięcia α przedstawia poniższy wzór:

nλ = d·sinα

gdzie:
λ - długość fali
n - rząd ugięcia

skąd łatwo obliczymy stałą siatki:

d = nλ/sinα