Droga bohatera literackiego do rehabilitacji. Omów temat, odwołując się do fragmentów i całości ,,Potopu". Wskaż etapy przemiany Kmicica, określ nastrój i źródła dramatyczności przedstawionej sceny.

Podany fragment pochodzi z III tomu "Potopu" Adam Mickiewicza. Jest to ostatni rozdział, akcja rozgrywa się w Upicie podczas nabożeństwa niedzielnego, w którym bierze udział większość szlachty Laudańskiej, chorągiew Wołodyjowskiego, Oleńka Bilewiczówna i Kmicic, który nie powrócił jeszcze do zdrowia. We fragmencie odczytywany jest list króla Jana Kazimierza, który uniewinnia Kmicica i informuję o jego zasługach dla kraju.

Andrzej Kmicic-Babinicz główny bohater "Potopu". Pochodzi z średnio zamożnej szlachty. Poznajemy go jako zasłużonego żołnierza, chorążego orszańskiego, który znany jest z podchodzenia Chowańskiego. Jednakże jest też człowiekiem impulsywnym, nie ma szacunku dla zaścianków, czyli ubogiej szlachty, jest człowiekiem zadufanym w sobie, którego często ponoszą emocję (np. Porwanie Oleńki). A jego kompani jak i on sam dopuszczają się swawoli i gwałtów, ciąża na nich wyroki sądowe. Lecz pod koniec utworu z listu Jana Kazimierza dowiadujemy się, że Kmicic jest osobą zasłużoną dla kraju sławnym obrońcom Jasnej Góry, Matki Bożej, zdobywca Warszawy, pogromca Szwedów, zbawca Wołmonatowicz. Wielokrotnie narażający życie dla ojczyzny. Przemiana od warchoła, zdrajcy do cnotliwego obrońcy kraju była długa.

Pierwszy etap w jego życiu kończy się po przyjeździe do Kiejdan, ma zamiar odbudować swoja reputacje, myśli, że robi dla kraju dobrze, przysięga wierność Januszowi Radziwiłłowi. Jednak wielki książę litewski, okazuję sie zdrajcą, a Kmicic nie opuszcza go i zostaje nazwany przez Oleńkę zdrajcą. Służy mu, aż do spotkania z Bolesławem Radziwiłłem wtedy rozpoczyna się kolejny etap w życiu tego człowieka. Poznając prawdziwe zamiary Radziwiłłów chcę jechać do króla, aby mu pomóc, przybrawszy nazwisko Babinicz i przebierając sie za ubogiego szlachcica ruszy na zbawienie ojczyzny. Babinicz stał się bohaterem. Człowiekiem pełnym zasług.

Podany fragment jest pełen emocji. Oleńka była przekonana, że Kmicic jest zdrajcą. Siedząc, obok niego nie wiedziała co ma myśleć. Pod wpływem odczytywania listu bladła, trzęsła coraz się bardziej, aż wybuchła płaczem, prawie mdlejąc. Czuła się niegodna przebywania chociaż w pobliżu Kmicica. Cały czas uważała go za zdrajcę, za warchoła, a on tymczasem tyle razy narażał życie dla ojczyzny, tyle razy ją obronił. Uratował ją, ocalił Wołomontowicze. Czuła się wręcz winna. Lecz nie tylko Oleńką targały emocję. Cała szlachta znajdująca się w kościele była zdumiona, pod wpływem listu coraz bliżej podchodzili do Kmicica, aby móc przyjrzeć się bohaterowi. Odzyskał dobre imię, szacunek, i zyskał sławę. " aby te słowa nasze w sercach i umysłach zatrzymali, które nam sama iusitia, fundamentum regnorum, przesłać, ku ich pamięci, nakazała".

Podsumowując, droga bohatera do rehabilitacji była długa, trudna i wymagająca. Przybrał inne nazwisko, aby móc odkupić winy. Wyzbył się swoich negatywnych cech. Zmienił się od warchoła i awanturnika do bohatera, prawdziwego patrioty, katolika i godnego podziwu człowieka zasłużonego dla kraju, który niejednokrotnie narażał dla niego swoje życie.