Charakterystyka Jacka Soplicy

Jacek Soplica jest bohaterem epopei „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza. Jego postać jest dynamiczna, ponieważ historia i jego zmiany osobowości kształtują się przez wiele lat.
Chłopak pochodził ze szlacheckiej, ale ubogiej rodziny. Miał wielki autorytet wśród szlachty, podczas sejmików. Zazwyczaj wszyscy go popierali. Mówiono, że nie posiada nic „prócz kawałka roli i wielkich wąsów od ucha do ucha”. Za młodu był bardzo przystojnym młodzieńcem. „Za Tobą kobiety szalały” – powiedział Gerwazy.
Mimo urody Jacek nie dał rady zatrzymać wybranki swego serca. Horeszka pragnął dla swej córki człowieka zamożnego takiego jakim młody szlachcic nie był. Darzył Ewę na prawdę szczerym i wspaniałym uczuciem. Dla niej potrafił być miły i delikatny, mimo iz w naturze miał gwałtowne i żywe usposobienie. Często uczestniczył w wszelkiego rodzaju kłótniach czy sprzeczkach , wtedy ukazywał swoją porywczość i brak samokontroli.
Poślubił pierwsza napotkaną kobietą, która po czasie została matką jego syna Tadeusza. Przyczynił się do śmierci żony, wpadł w nałóg pijaństwa.
Zabił Stolnika ponieważ nie mógł być ze swoją ukochaną.
Ten moment był punktem zwrotnym w jego życia.
Wszyscy myśleli, że Jacek nie żyje, lecz to nie do końca była prawda.
Mężczyzna wciąż żył jednak w innej postaci. Wstąpił do zakonu. Od tamtej pory zawsze występował w mnisim kapturze. Pod prawym uchem miał charakterystyczną bliznę. Po tragedii podczas bitwy z Moskalami stał się człowiekiem bardzo skromnym, otoczony był tajemniczością, lecz w jego duszy zachowała się żywotność i celność strzelecka.
Dla odpokutowania swej winy przygotowywał starannie powstanie na Litwie, pracował bez większego rozgłosu. Podczas polowania strzelając do niedźwiedzia ocalił życie Hrabiemu i Gerwazemu .
W ostatniej w chwili przed śmiercią wyznaje całą prawdę i wyraża szczery żal za popełnione czyny. Pośmiertnie zostaje obdarzony orderem Legii Honorowej.