Budowa wewnętrzna cieczy

Ciecze to substancje, które mają pośredni stan pomiędzy gazami a ciałami stałymi. Można określić kilka ich właściwości, na przykład np.:
* współczynnik lepkości dynamicznej, czyli opór wewnętrzny przeciw płynięciu. Lepkością nie jest opór przeciw płynięciu powstający na granicy płynu i ścianek naczynia. Lepkość jest jedną z najważniejszych cech płynów (cieczy i gazów). Na przykład klej różni się od wody, a ta od oleju,
* współczynnik dyfuzji, czyli przypadkowe zderzanie się cząsteczek, dzięki czemu mogą one wypełniać dane naczynia zgodnie z ich kształtem ,
* ciepło właściwe, czyli ilość ciepła pobranego przez jednostkę masy danego układu powodująca wzrost temperatury układu o jeden stopień Kelvina,
* Napięcie powierzchniowe, czyli dążenie powierzchni cieczy do kurczenia się. Zjawisko to odpowiedzialne jest za wytwarzanie się na powierzchni cieczy tzw. błony powierzchniowej. To po prostu oddziaływania cząsteczek cieczy znoszących się w jej obszarze objętości, ale nie na styku np. z gazem (puszczanie kaczek na wodzie to wprawienie w drgania powierzchni, która ma takie napięcie).
Osobno trzeba opisać zjawisko menisków. Polegają one na odkształcaniu się cieczy w naczyniach przy stykaniu się z nimi. Tworzą one wtedy wypukły lub wklęsły kształt. Kiedy siła przylegania, czyli siła spójności cząsteczek między sobą jest większa niż siła przylegania cząsteczek do brzegów naczynia, tworzy nam się menisk wklęsły(OBRAZEK), na przykład woda w butelce. Natomiast jeżeli cząsteczki bardziej oddziałują na siebie z naczyniem, niż na siebie same, tworzy nam się menisk wypukły, czyli na przykład rozlany olej (OBRAZEK).
Cząsteczki, czyli inaczej molekuły są zbudowane z atomów, które są połączone wiązaniami chemicznymi. Dzielą się na dwie grupy:
• homoatomowe - czyli zbudowane z atomów tego samego rodzaju,
• heteroatomowe - składające się z różnych atomów.
W cieczach pomiędzy molekułami występują oddziaływania Van der Waalsa, czyli działania elektrostatyczne pomiędzy dipolami cząsteczkowymi, atomami lub cząsteczkami bez momentów dipolowych. Występują one przez rozkład ładunku w owych molekułach, przez te oddziaływania nie jest możliwe wypełnienie całej pojemności naczynia, jak jest na przykład w przypadku gazów, np. w żarówce. Cząsteczki są blisko siebie, ale nie regularnie.
Substancja ciekła przestaje być cieczą poniżej temperatury krzepnięcia - zależnej od rodzaju materii, oraz powyżej temperatury wrzenia. Ciecz, która zaczyn dopiero krzepnąć, to ciecz przechłodzona, a ta która wchodzi dopiero w proces wrzenia, to ciecz przegrzana.
Zamianę cieczy w ciało stałe nazywa się krystalizacją lub krzepnięciem (tworzenie się lodu), a na odwrót topnieniem (roztopy zimowego śniegu). Natomiast zmiana cieczy w gaz to parowanie (woda w jeziorze podczas mrozów), odwrotnie skraplaniem lub kondensacją (mgła).