Lipiec 1954

Spalone Miasto, 21 lipiec 1945r.

Drogi Przyjacielu,
Tak długo się nie widzieliśmy… Ostatnio to było w dzień przed Twoją ucieczką, gdybyś tylko wiedział, jak się martwiłam i jak z tęsknoty cierpiałam… Niedawno ktoś mi powiedział, że żyjesz i jesteś w Londynie. Udało Ci się. Przynajmniej jesteś nielicznym, którzy ocaleli… Rozważałeś już możliwość powrotu? My w kraju jesteśmy w trakcie zmian (na lepsze). Budujemy nasze nowe państwo - nasz Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej uznali już wielcy tego świata. Szkoda, że nie ma w nim nikogo z naszego (nieuznawanego już) rządu RP na uchodźstwie. Powstają nowe polskie urzędy, (choć już dawno zostały utworzone), więc naszych listów nie będą czytać już Niemcy - będą to robić Polacy. „Wygrał ten, kto się nie boi wojen. I tak rozumieć trzeba Jałtę.”
A pamiętasz jak przed Twoją ucieczką spacerowaliśmy razem nad Wisłą? Jak smutno nam było, że nie możemy się tam spotkać nocą? Jak nerwowo oddawałeś me pocałunki, patrząc czy nikt na nas nie patrzy? Nie martw się już tym, zmiany idą też w poczuciu bezpieczeństwa naszego umęczonego społeczeństwa. Nie wszyscy już muszą się bać aresztowania („oni byli wszak w AL., a my w AK”), nikt nie aresztuje za to, że jest się na ulicy.
Ach… gdybyś tylko wiedział, jaka solidarność w narodzie powstała przy odbudowie naszej pięknej ojczyzny. Jakie to uczucie żyć znowu w wolnym kraju, gdzie wszędzie słychać polską mowę (no chyba, że w pobliżu są nasi drodzy wyzwoliciele), a jeszcze rok temu szykowaliśmy się do boju o wolność naszej stolicy. Ale o tym pewnie wiesz… ile przyszło nam wycierpieć przez ten czas… Gorzej już być nie może, więc może pomyślisz, żeby stanąć znów na ojców ziemi i w trudzie budować Polskę, brakuje mi Ciebie.
A właściwie, co słychać u Ciebie i w świecie? Napisz jak żyjesz? Jak wygląda Europa po Ostatniej Apokalipsie? Czy dobrze Ci tam? Czym się zajmujesz? Czy ciężko tam żyć? Odpisz proszę.
Ta, którą nazywałeś
Swoim Sumieniem.