Omów metodę destylacji azeotropowej jako bezpośrednią metodę oznaczania zawartości wody scharakteryzuj rozpuszczalniki stosowane w tej metodzie.

Metoda destylacji azeotropowej zaliczana jest do bezpośrednich metod oznaczania zawartości wody. Polega ona na wydzieleniu wody z badanej próbki na drodze destylacji z cieczami niemieszającymi się z wodą, lecz tworzącymi z nią mieszaniny azeotropowe o temperaturze wrzenia powyżej 100ºC. Oznaczenie przeprowadza się w specjalnych aparatach, gdzie skroplony w chłodnicy destylat jest odbierany w kalibrowanej probówce, stąd objętość warstwy wodnej odczytuje się bezpośrednio na skali probówki (po rozdzieleniu się destylatu na dwie warstwy). Stosowane w tej metodzie rozpuszczalniki powinny być praktycznie nierozpuszczalne w wodzie, powinny charakteryzować się dostatecznie wysoką (ale nie za wysoką) temperaturą wrzenia oraz mieć gęstość znacznie różną od 1 g/ml (najczęściej poniżej 1 g/ml), jest to np. toluen (temp. wrz. 111ºC, d – 0.867 g/ml) czy ksylen (temp. wrz. 140ºC, d – 0.862 g/ml). Metoda ta jest najbardziej przydatna do oznaczania zawartości wody w produktach nieulegających rozkładowi w temperaturze wrzenia zastosowanego rozpuszczalnika oraz niezawierających składników lotnych rozpuszczalnych w wodzie po oddestylowaniu. Badany produkt powinien zawierać nie mniej niż 0,5% i nie więcej niż 40% wody (np. produkty przemiału zboża). Źródłem błędów w tej metodzie może być niedokładne odczytanie objętości wody w odbieralniku na skutek tworzenia się emulsji rozpuszczalnika z wodą, bądź zatrzymywanie się kropelek wody w górnej części aparatury.

Toluen, metylobenzen, fenylometan, C6H5-CH3, węglowodór alifatyczno-aromatyczny, bezbarwna ciecz o charakterystycznym zapachu, palna, nierozpuszczalna w wodzie, mieszająca się z etanolem benzenem i eterem dietylowym Temperatura wrzenia 111°C.
Toluen otrzymuje się go podczas reformingu ropy naftowej lub destylacji frakcyjnej smoły węglowej. W zależności od warunków może ulegać reakcją substytucji w pierścieniu lub grupie metylowej. Jest ważnym surowcem w technologii organicznej – na jego bazie produkowane są inne związki organiczne (np. kwas benzoesowy, ksylen, chlorek benzylu), tworzywa sztuczne (np. polikaprolaktam), barwniki (np. anilinowe), materiały wybuchowe (np. trotyl), leki, detergenty, niektóre gatunki paliw.

Ksylen, dimetylobenzen (C6H4(CH3)2), związek organiczny, bezbarwna, łatwo palna ciecz, nie mieszająca się z woda, mieszająca się z alkoholem etylowym, mieszanina trzech izomerów (orto-, meta- i para-): o-ksylen – temperatura wrzenia 144°C, stosowany do otrzymywania bezwodnika ftalowego m-ksylen – temperatura wrzenia 139°C, stosowany jako rozpuszczalnik i w syntezie chemicznej; p-ksylen – temperatura wrzenia 138°C, stosowany do otrzymywania kwasu tereflatowego Izomery ksylenu są otrzymywane głównie z lekkich frakcji smoły węglowej.  Mieszanina izomerów ksylenu stosowana jest jako rozpuszczalnik i surowiec do otrzymywania tworzyw sztucznych

nie wiedziałem do jakiego działu powinno być analiza żywności ale nie ma więc dałem do chemi :)