Fryderyk Chopin

Fryderyk Franciszek Chopin - najwybitniejszy polski kompozytor i pianista. Urodził się we wsi Żelazowa Wola. Za dzień urodzin kompozytora rodzina i on sam uznawali dzień 1 marca 1810 roku, jednak w metryce chrztu sporządzonej w kościele parafialnym w Brochowie widnieje data 22 lutego. Rozbieżność ta do dnia dzisiejszego nie została ostatecznie rozstrzygnięta, choć współcześnie pierwszeństwo oddaje się dacie obchodzonej przez samego kompozytora.

Fryderyk Chopin przyszedł na świat w dworku będącym posiadłością hrabiów Skarbków, u których funkcję guwernera pełnił spolonizowany Francuz, przybyły do Polski w 16 roku życia i tu osiadły Mikołaj Chopin - ojciec kompozytora. Mikołaj Chopin do tego stopnia zasymilował się w nowej ojczyźnie, iż w 1794 roku wziął udział w insurekcji kościuszkowskiej i nigdy z Polski nie wyjechał. W 1806 roku poślubił Teklę Justynę z Krzyżanowskich. Rok później przyszła na świat starsza siostra Fryderyka - Ludwika. Fryderyk był drugim dzieckiem państwa Chopinów. Miał jeszcze dwie młodsze siostry - Izabelę i Emilię. Już pół roku po urodzeniu Fryderyka rodzina Chopinów przeniosła się do Warszawy, gdzie Mikołaj otrzymał posadę w Liceum Warszawskim. Państwo Chopinowie zamieszkali w Pałacu Saskim.


Dzieciństwo

Od najwcześniejszych lat życia Fryderyk miał styczność z muzyką. Matka grała na fortepianie i śpiewała, ojciec towarzyszył na flecie i skrzypcach, Izabela od najmłodszych lat wykazywała talent muzyczny i uczyła się gry na fortepianie. Atmosfera domu rodzinnego była ciepła i serdeczna. Najprawdopodobniej pierwszy kontakt z fortepianem miał Chopin we wczesnym dzieciństwie, gdy słuchał gry matki. Pierwsze samodzielne próby podejmował po okiem siostry Ludwiki, natomiast w wieku sześciu lat rozpoczął regularną naukę gry u prywatnego nauczyciela muzyki, czeskiego imigranta Wojciecha Żywnego. Ten szybko zorientował się w niezwykłym talencie młodziutkiego ucznia i z oddaniem wprowadzał go w świat wielkich mistrzów, głównie Bacha i Mozarta, bacznie obserwując jego postępy pianistyczne i swobodę improwizacji. Niebawem pojawiły się pierwsze kompozycje dziecięce: polonezy, marsze i wariacje. Początkowo zapisywane z pomocą ojca, niemal błyskawicznie przyczyniły się do sławy autora okrzykniętego "cudownym dzieckiem". W 1818 roku w Pamiętniku Warszawskim odnotowano: "prawdziwy geniusz muzyczny: nie tylko z łatwością i smakiem wygrywa sztuki najtrudniejsze na fortepianie, ale ponadto jest już kompozytorem kilku tańców i wariacji, nad którymi znawcy muzyki dziwić się nie przestają". Był to moment przełomowy w życiu Frycka. Jego talent muzyczny rozwijał się niesłychanie szybko. W 1822 roku Wojciech Żywny zasygnalizował państwu Chopinom, że nie jest już w stanie dalej rozwijać talentu swego podopiecznego. Fryderyk zaczął pobierać lekcje prywatne mniej regularnie, jednak prowadzone przez najwybitniejszych mieszkających w Warszawie nauczycieli. Kolejne lata upłynęły na nauce i wielu występach. Chwalony za biegłość oraz niespotykany w tak młodym wieku wyraz interpretacji części powolnych, zaczął też uprawiać trudną sztukę improwizacji. Edukacja Chopina nie ograniczała się jednak do muzyki. W 1823 roku wstąpił do 4 klasy Liceum Warszawskiego, w którym zdobył wszechstronne wykształcenie. Wakacje, regularnie spędzał na wsi, gdzie z pasją chłonął ludowe zwyczaje, obrzędy i muzykę.


Studia

W roku 1826 rozpoczął Chopin kolejny, ostatni etap edukacji. Wstąpił w szeregi studentów Szkoły Głównej Muzyki przy Uniwersytecie Warszawskim, którą kierował Józef Elsner. Doceniony już w pierwszym roku Elsner notuje - "Szczególna zdolność" - rok później skomponował dwa utwory: Wariacje B-dur i Sonatę c-moll.
Rok po Wariacjach napisał Chopin Fantazję A-dur na tematy polskie i Rondo a'la Krakowiak. Te trzy kompozycję, przeznaczone na fortepian z orkiestrą, miały na trwałe zagościć w programach koncertowych na całym świecie. Fantazję i Rondo łączy wiele cech wspólnych. Obydwa utwory z jednej strony podążają za specyfiką wirtuowskich gatunków w stylu brillant, z drugiej strony przygotowują bogactwo środków, które niebawem wykorzysta Chopin w swych najważniejszych kompozycjach z udziałem orkiestry - dwóch koncertach fortepianowych.


Samodzielna twórczość

W lipcu 1829 roku Chopin ukończył Szkołę Główną Muzyki. W tym samym miesiącu wyruszył kompozytor w pierwszą podróż do Wiednia, przy okazji zwiedzając Czechy i Niemcy. W Wiedniu dał dwa koncerty. Sukces był porywający.
Uskrzydlony nim, rzucił się w wir życia muzycznego, towarzyskiego i w wir pracy. Już w październiku 1829 roku wspomniał przyjacielowi o swoim ideale, który mu się śnił i dla którego napisał Larghetto - wolną część pierwszego koncertu. Wspomnianym ideałem, adresatką Koncertu była studentka Konserwatorium Warszawskiego Konstancja Gładkowska.