Moja interpretacja "Przypowieści o talentach".

Jak wiele jest ludzi na świecie tak samo dużo może być interpretacji Biblii. Ja przypowieść o talentach staram się przenieść w realia naszych czasów. Dzięki temu mam mała podpowiedź jak mam żyć i co robić, aby dobrze wykorzystać dary ofiarowane nam przez Boga. Przedstawię w krótkim opowiadaniu moją interpretację fragmentu Biblii...

Bóg ofiarował nam rozmaite talenty. Jednym dał mniej, innym więcej. Wacław należał to garstki ludzi obficie obdarzonej przez Boga. Jego pasją było gotowanie. Już od dziecka kształcił się w tym kierunku. Czasami miał dosyć patelni i garnków, ale nie poddawał się. Oprócz talentu kulinarnego posiadał również nieskazitelną urodę i wysoki iloraz inteligencji. Można by rzec, że we wszystkim był, bądź starał się być najlepszy. Wynajmował mieszkanie wraz z Markiem i Cyprianem.

Marek był z zawodu śpiewakiem operowym. Kochał swoja pracę i wykonywał ja naprawdę dobrze. Jednak do wszystkiego innego miał przysłowiowe „dwie lewe ręce”.

Jako mały chłopiec, Cyprian wyróżniał się talentem plastycznym. Jednak jego lenistwo i brak ambicji doprowadziły do tego, że z biegiem czasu coraz bardziej zapominał o tym cennym darze od Boga. Wolał nic nie robić przez cały dzień, aniżeli udoskonalać swój talent. Sądził, że Bóg poskąpił mu talentów, inteligencji, a nawet pożałował mu urody.

Gdy nadszedł moment śmierci Bóg rozliczył ich z życia. Wacław posiadał dużo talentów i je w pełni wykorzystał. Pan był z niego dumny i otworzył mu bramę do raju. Marek natomiast miał jeden talent, ale dawał z siebie tyle ile tylko potrafił. Jemu także Bóg udostępnił niebo. Cyprian stoczył się na dno. Posiadał jeden talent, ale nie potrafił go wykorzystać. Na ziemi nic go nie interesowało. Był myśli, że i tak nic nie osiągnie. . W końcu stracił to, co miał: dom, pieniądze, przyjaciół a na końcu „bilet do nieba”.

Ta opowieść zainspirowana fragmentem ewangelii według św. Mateusza uświadomiła mi, jak ważne jest wykorzystanie wszystkich darów od Boga. Nie ważne ile posiadamy talentów, priorytetem jest, aby był z nich pożytek, aby „nie kurzyły się na półce”