"Wielka Wojna" wybuch I Wojny światowej.

Wybuch powszechnego konfliktu zbrojnego, nazwanego "Wielką Wojną" miał swe źródła w pogłębiającej się nierównomierności ekonomicznego i politycznego rozwoju. Poszczególne kraje, wkraczając z "opóźnieniem" na drogę kapitalizmu, starały się "nadrobić" dotychczasowe zacofanie i nie tylko dorównać konkurentom, lecz tagże prześcignąć i wyprzeć ich z najmowanych dotąd "uprzywilejowanych pozycji. Wzrosły kolonialne aspiracje Rzeszy.. Wyrazem tego był podbój Togo i Kamerunu w Afryce Środkowej w Oceani zaś części Nowej Gwinei i Archipelagu Bismarcka. Organizacja, która miała propagować plany m.in. zagarnięcia posiadłości Brytyjskich, Francuskich, Belgijskichi Ukrainy, KAukazu i Turcji, a poprzez Bliski Wschód - osiągnięcia nawet Indii. CesarzWilhelm 2 ogłosił się przyjacielemi obrońcą milionów mahometan. Niemcy osiągnęły porozumienie z Turcją w sprawie zbudowania magistrali kolejowej od Bosforu do Zatoki Perskiej, Te eskspansywne plany i rozbudowa floty od dłuższego czasu niepokoiły Wielką Brytanie. Próby dokonywania wtórnego podziału rynków zbytu i źródeł sywoirców oraz usadowanie asię w dogodocnych punktach strategicznych prowadziły do nieuchronnych interedsów mocarstw. Konfrontacja wojenna poprzedzona była intensywnymi zbrojeniami na lądzie morzach bloków i sojuszów polityczno-militarnych. Sojusz niemiecko-austriacki, podpisany w 1879 zaostrzył stosunki między niemcami a Rosją. Obie strony od dawna uważały kraje bałkańskie za sferę własnych wpływów. Przeciwwagą tego sojuszu stało się zawarte w 1893 r. przymierze między Francją a Rosją, uzupełnione póxniejtraktatami z Wielką Brytanią. Pogłębił się anagoizm niemiecko-angielski. Dynamiczny rozwój przemysłowy Niemiec, ich expansja w dziedzinie handlu zagranicznego i żeglugi morskiej prowadziły do stopniowego wypierania angielskich towarów z rynków światowych. W rezultacie na pierwszy plan wysunęła się rywalizacja angielsko-niemiecka, stajać się dominującym czynnikiem w dojrzewaniu powszechnego konfliktu zbrojnego. Z interesami Rzeszy były związane również plany monarchii austriackiej, przewidujące ustanowienie hegemonii na Bałkanach i zagarnięcie Królestwa Polskiego. Sfery rządzące w Wielkiej Brytani dązyły do osłabienia niemieckiego konkurenta, zahamowania rozwoju jego ekonomii i potencjału militarnego. Imperialiści brytyjscy planowali tagże zagarnięcie roponośnych obszarów mezopotamii i Półwyspu Arabskiego, należących do Turcji oraz pozbawienie Niemiec kolonialnych zdobyczy w Afryce. Do podważenia potęgi niemiec zmierzałą również Francja, domagajaca się zwrotu Alzacji i Lotaryngii, anektowanych przez dotychczasowych pozycji w Afryce i na Bliskim Wschodzie, zwłąszcza Syrii i Libanie. Splot nasilających się z każdym rokiem antagonizmów doprowadził do takiego stanu, że każde poważniejsze spięcie mogło już wycofać explozję w skali światowej. Detonatorem stały się wydarzenia 28 czerwca 1914 r. W Sarajewie a ściślej mówiąc reperkusję zamachu na życie austriackiego następcy tronu, arcyksięcia Franciszka Ferdynanda. Rząd niemiecki ponaglał Austro-Węgry do wystąpienia przeciwko Serbii. Przyjęcie warunku wystosowanego 23 lipca przez rząd Austro-Węgier ultimatum było równoczesne z wyrzeczeniem się przez Serbie suwerenności. Odrzucenie go oznaczało natomiast wybuch powszechnej wojny, ponieważ rząd rosyjski udzielił Serbii poparcia, a Francja zapewniała sojuszniczą Rosję, że może liczyć na jej pomoc. Wydarzenia zaczęły rozwijać się w zawrotnym tępie, gdy 31 lipca Niemcy przekazały rządowi rosyjskiemu ultimatum z żądaniem wstrzymania mobilizacji. Po uzyskaniu odmownej odpowiedzi Niemcy wypowiedziały wojnę ROsji, a 4 dni później francji. Zgodnie z dawno opracowanym planem Schieffena armie niemieckie ruszyły przez Belgię na Francję. Pogwałcenie neutralności Belgii uznane zostało z kolei przez rząd Brytyjski za wystarczający powód do wykopywania sojuszniczych zobowiązań wobec Francji. Niemcy nie były w stanie prowadzić długotrwałej wojny na 2 frony.

Poprawcie błedy ort.
gg. 4416356