Charakterystyka porównawcza Krzyżaków i rycerzy polskich.

W powieści pt " Krzyżacy" Henryk Sienkiewicz opisuje średniowieczną Polskę i konflikt polsko-krzyżacki w latach jego największego nasilenia. Pojawiają się dwa przeciwne sobie rycerstwa – Zakon Krzyżacki i rycerze polscy.

Rycerze polscy charakteryzowali się krzepkością i sprawnością fizyczną. Byli wysocy i niezwykle silni. Młody Zbyszko bez trudu naciągał kuszę bez pomocy korbki, rozgniatał orzechy w rękach. Innym przykładem jest Powała z Taczewa, który zwinął tasak w trąbkę, a Mazur Staszko Ciołek "wziąwszy w garść świeży kołek, sok z niego wyciska". Byli także zahartowani w walkach, odporni na trudy i energiczni. Jednak siła fizyczna nie wystarcza, żeby stać się rycerzem.
Prawdziwego rycerza polskiego cechowały przede wszystkim szlachetność, prawdomówność, wierność i uczciwość. Wzorem takiego postępowania był Maćko. Gdy Zbyszko napadł na posła krzyżackiego, ten obiecał, że to nigdy się nie powtórzy i zadeklarował, że razem z bratankiem stawią się na sąd, by odpowiedzieć za nierozsądne zachowanie. Jednak nie zgodził się na ukorzenie przed posłem, czyli zejście z konia, zdjęcie hełmów i przepraszanie krzyżaka "z ziemi". Taka postawa świadczy o zachowaniu honoru rycerskiego. Każdy rycerz polski dbał o cześć i honor, znał prawa rycerskie i z niezmierną surowością ich przestrzegał. Kto nie szanował czci rycerskiej hańbił się i tracił dobre imię. Podczas pojedynku Zbyszka z Konradem von Jungingenem młodzieniec zsiadł z konia i przerwał pojedynek, ponieważ zauważył pęknięty popręg u siodła krzyżackiego konia. Do zasad stosował się tak konsekwentnie, że wolał z honorem dać głowę katu, niż uciec z więzienia w przebraniu Maćka. Rycerze ponad wszystko cenią sobie obyczaje rycerskie takie jak na przykład ślubowanie damie serca czy wyzwanie na pojedynek. Zbyszko już na pierwszym spotkaniu ślubował Danuśce i zdobycie 3 hełmów krzyżackich i mimo to, że musiał włożyć wiele trudu, żeby je zdobyć i to, że w późniejszym czasie poczuł coś do Jagienki, został wierny swojej damie. Obowiązkiem rycerza była też opieka nad sierotami i kobietami. Po śmierci Zycha ze Zgorzelic, Maćko zaopiekował się Jagienką i jej rodzeństwem. Nigdy nie odwracali się od rannych i potrzebujących i nie zabijali niewinnych. Byli pobożni, bogobojni, chociaż niektórzy zabobonni.

Zakonnicy krzyżaccy są ukazani jako zupełne przeciwieństwo polaków. Mieli potężne konie, białe płaszcze z czarnym krzyżem, lśniące zbroje, na głowach hełmy z pawimi piórami. Mimo tego, że ślubowali ubóstwo, byli rządni władzy, chciwi i mieli wielkie majątki o czym świadczył chociażby ich ubiór. Nakładali na swoich podwładnych wysokie podatki, żeby wciąż się wzbogacać. Zamiast nawracać pogan i pomagać potrzebującym, okradali i zabijali ich. Nie powstrzymywali się nawet przed zabijaniem duchownych, bezbronnych kobiet i dzieci. Kolejną cechą powinna być wstrzemięźliwość i życie w celibacie. Jednak Krzyżacy byli rozpustni, o czym świadczy fakt, że Rotgier był synem Zygfryda de Lowe, a Hugo de Danveld pałał lubieżną rządzą do Danusi. Byli pyszni, butni i chełpliwi. Pycha każe Kunonowi von Lichtensteinowi nie przyjąć przeprosin Zbyszka i Maćka. Krzyżak chce poniżyć polskich rycerzy, pokazując tym samym swoją potęgę i władzę. Członkowie Zakonu Krzyżackiego byli na tyle fałszywi, obłudni i zakłamani, że bez mrugnięcia okiem zaplanowali straszny spisek przeciwko Jurandowi. Porwali jego jedyną córkę Danusię, żeby zemścić się na nim za przelaną krew krzyżacką. Gdy zamknęli Juranda do więzienia, okrutnie go okaleczyli, odcinając język, prawą rękę i wypalając oko. Ukazali tym samym swoją mściwą, nienawistną i bezlitosną naturę. Byli gotowi posunąć się do zabójstwa niewinnego człowieka w obronie tzw. "czci zakonnych rycerzy". Zamordowali pana de Fourcy'iego, gdyż chciał ich wydać księciu. Niektórzy zakonnicy mieli w sobie trochę moralności i byli honorowi, szlachetni i dotrzymywali słowa, jak Urlich von Jungingen. Większość z nich była jednak pozbawienia jakichkolwiek skrupułów moralnych. Czuli się tak bezkarni, że nie bali się nawet samego Boga, o czym świadczy pozwanie rycerzy polskich na Sąd Boży przez Rotgiera.

Moim zdaniem Zakon Krzyżacki jest z pewnością obrazem negatywnym, który zasługuje na potępienie. Wzbudził u mnie negatywne emocje i zraził swoim sposobem na rozwiązywanie konfliktów . Rycerze polscy natomiast są jak najbardziej postaciami pozytywnymi. Ich postępowanie jest godne podziwu i naśladowania. Chciałabym, żeby w naszych czasach było jak najwięcej ludzi uosabiających się z rycerzami polskimi.