Werter wobec powszechnie uznawanych i obowiązujących norm społecznych, obyczajowych i etycznych. Omów na przykładzie powieści Goethego.

Werter – Główny bohater powieści epistolarnej Johanna Wolfganga Goethego „Cierpienia młodego Wertera”. Większość utworu stanowią listy, które tytułowy bohater śle do swojego powiernika Wilhelma. Werter to człowiek, którego cechy nie tylko charakteru, ale i wyglądu, zachowania czy stylu bycia stanowią esencję postaci romantycznej.
Bohater posiada wiele przymiotów powszechnie uznawanych i cenionych, jednak w jego zachowaniu dostrzegamy również niepożądany w sferze etycznej jak i obyczajowej sposób myślenia, który w końcu doprowadza bohatera do tragicznej śmierci.
Werter jest mieszczaninem, który przez uwikłanie się w romans w, którym kochając jedną z sióstr wzbudza namiętność w drugiej wyjeżdża na wieś o nazwie Wahlheim aby na łonie przyrody wyleczyć swoją chorą i zbolałą duszę. Tam poznaje Lottę – wspaniałą dziewczynę o nietuzinkowej urodzie, miłą, wesołą, wrażliwą, córkę Komisarza w utworze określonego „Komisarzem S.”. W listach Wertera obraz Charlotty uległ takiej gloryfikacji, że możemy uznać ją za „świętą”. Bohater bez pamięci zakochuje się w dziewczynie. Od chwili gdy młodzi pierwszy raz się spotykają Lotta staje się dla chłopaka najważniejszą osobą na świecie. Nie może i nie chce przestać o niej myśleć. Werter czuje do dziewczyny to co od czasów w których powieść została wydana (II połowa XVIII wieku) po dzień dzisiejszy jest najbardziej pożądanym uczuciem przez wszystkich ludzi naszej kultury – Miłość. To romantyczne, bezkresne, namiętne, szczere, bezinteresowne i prawdziwe uczucie dla tysięcy artystów stało się natchnieniem, a dla miliardów ludzi celem życia.
Cudowne uczucie jakim Werter darzył Lottę nie było jednak odwzajemnione. Dziewczyna na swój sposób z pewnością kochała młodzieńca, jednak nie mogła się z nim związać ze względu na fakt o którym chłopak dowiaduje się na balu na którym poznaje wybrankę swojego serca. Podczas jednego z wielu tańców młodych, Lotta wyznaje kawalerowi, iż jest zaręczona z młodzieńcem o imieniu Albert. Werter jest bardzo przejęty tym faktem, pomimo tego nie jest on przeszkodą dla chłopaka do dalszych spotkań z dziewczyną. Jeszcze tego samego dnia młodzi spotykają się. Uczucia bohatera do Lotty są coraz silniejsze, ma świadomość, iż jest ona zajęta, po mimo tego decyduje się na kolejne spotkania.
W ten sposób bohater pokazuje swoją niedojrzałość i bunt wobec oczywistych zasad etycznych i religijnych według których niedopuszczalne jest aby pozostać biernym w stosunku do narastającego uczucia, które jest kierowane do przeznaczonej innemu mężczyźnie dziewczyny. Szczególnie, że decyzja o przyjęciu zaręczyn była prawdopodobnie wolą wyłącznie dziewczyny. Rani w ten sposób swoją ukochaną jak i również siebie co jest pogwałceniem zasad którymi rzekomo kieruje się bohater. Zasad chrześcijanina za, którego uważa się Werter.
„Słodkie” oszukiwanie się przez bohatera trwa do momentu w którym to Albert powraca do Wahlheim. Werter jest zszokowany tym faktem, wpada w panikę ogarnia go melancholia. Bohater decyduje się na pracę w poselstwie zadaje mu się, iż w ten sposób ucieknie od cierpień. Wyjazd okazuje się jednak kolejnym ciosem dla jego duszy. Doznaje tam wielu upokorzeń. Za największe z pewnością możemy uznać sytuację w, której to Werter z uwagi na swoje mieszczańskie pochodzenie zostaje wyproszony z arystokratycznego przyjęcia.
„…Zna pan {…} tutejsze poglądy na różnicę stanu?
Towarzystwo, jak widzę, nie rade jest obecności pańskiej...”
Bohater powraca do rodzinnego miasta. Mieszka u przyjaciela jednak pomimo jego gościny psychiczne rozbity, w głębokiej depresji Werter powraca do Wahlheim. Podczas jednego z kolejnych spotkań z Lottą desperat rzuca się na ukochaną i zaczyna ją całować. Oburza to dziewczynę, wyrywając się z uścisków niewolnika miłości mówi:
„To raz ostatni…, Werterze! Nie zobaczysz mnie nigdy…”
Po powrocie do domu bohater w stanie zupełnego obłąkania kończy list pożegnalny do Lotty, pożycza od Alberta pistolet, przykłada go do skroni i pociąga za spust.
Zachowania Bohatera w tej sytuacji nie jest w stanie usprawiedliwić żaden stan emocjonalny w którym się znalazł, żadne wydarzenie, ani żaden ból którego doświadczył. Teza, iż samobójstwo Bohatera było nieetyczne jest prawdziwa, aczkolwiek nie jest to cecha, która w wystarczający sposób gani jego zachowanie. Werter wykazał się hipokryzją łamiąc szóste przykazanie Boga, któremu jak się okazało tylko pozornie był wierny. Poprzez odebranie sobie życia pokazał równie swój egoizm. Zrobił to nie myśląc o cierpieniach Lotty, która z pewnością po mimo wszystko darzyła go uczuciem. Alberta, który traktował go jak własnego brata. Wilhelma, którego ponoć tak szanował, a przede wszystkim skrzywdził tym matkę, o której w listach zawarł bardzo mało informacji.
Myślę, że Werter to człowiek, który potrafił kochać w sposób godny podziwu. Jednak sposób przeżywania tej miłości był szalenie nierozsądny i niedojrzały. Sądzę, że wiele bólu zadanego przez Wertera sobie i najbliższym wywodziło się z jego miłości do samego siebie. Bohater nie potrafił pogodzić się z porażką, za wszelką cenę chciał zmienić świat na taki jaki jego artystyczna dusza sobie wymarzyła i jaki według niego jest idealny. Taki tok myślenia i zachowanie jest słusznie, społecznie nieakceptowane. Ludzie tacy jak Werter zadają wiele cierpień innym aby tylko ulżyć swoim uczuciom. Jest to nieetyczne i egoistyczne zachowanie. Po mimo tego jest to przez wielu usprawiedliwiane ze względu na to, iż zachowaniom tym często towarzyszy współczucie dla domniemanych „ofiar”.


To moja pierwsza praca na tym portalu, dla tego proszę o komentarze ;)