Kazimierz Wierzyński – „Hej! Świat się kręci!”, analiza i interpretacja.

W utworze została użyta liryka bezpośrednia, a tematem wiersza jest spotkanie dwojga zakochanych. Podmiot liryczny w piękny sposób opisuje zależności między kobietą a mężczyzną i łączące ich więzi emocjonalne.

Wspomniane w tytule oraz początkowych wersach utworu słowa są spowodowane uczuciem, miłością. Autor używa wiele wykrzyknień – podkreśla ogromne emocje towarzyszące chwili spotkania:

„Hej! Świat się kręci! Kroki coś podrywa!/ Chwieją się w oczach domy kwadratowe!”

Zakochany skupia się tylko na postaci kobiety, którą darzy uczuciem, zapatrzył się w pióro na jej kapelusze, reszta dla niego nie istnieje:

„Świat się zatracił, wszystko znikło z drogi./ Jest tylko rajer na twym kapeluszu.”

Artystę cechuje sensualizm czyli zmysłowe odczuwanie świata, swoją poezją oddziałuje na różne zmysły czytelnika:

„Chód twój jest z woni, muzyki i pluszu.”

Poeta nie jest racjonalistą, nie poznaje świata tylko za pomocą rozumu, ważną rolę pełnią jego uczucia i doznania. Autor wykorzystuje do opisu gradacji i wyliczenia – ukochana zbliża się do niego:

„Twarz twoja, woal, włosy, uśmiech, zęby…”

Język utworu jest silnie nacechowany emocjonalnie – spotkanie z ukochaną jest dla podmiotu lirycznego niezwykle ważnym przeżyciem.