Jak wyobrażam sobie niebiosa - opowiadanie twórcze

Na temat tego jak wyglądają niebiosa i gdzie dusze "idą" po śmierci, krąży wiele informacji. Ja postaram się przedstawić wam moją wizję tej cudownej krainy.
Moim zdaniem, gdy ktoś umiera to na tym nie kończy się jego istnienie. Jeżeli był dobrym człowiekiem to "idzie" do nieba. Myślę, że jest to świat zupełnie inny niz nasz.
Jeśli dusza juz tam trafi to przy samej bramie jest ciepło i serdecznie przywitana przez anioły i samego Boga.
Nikt nie zwraca uwagi na to jak jest ubrana, czy za zycia była wykształcona i bogata. To sie tam nie liczy, ponieważ zaraz po wejściu dusza otrzymuje specjalną szatę przyozdobioną złotymi nićmi, a także imię, które będzie jej towarzyszyć na zawsze.
Odtąd nie jest juz duszą tylko aniołem.
Jeżeli ktoś specjalnie wyróżni się i zachwyci czymś Boga otrzymuje skrzydła, które umożliwiają latanie.
W niebie panują również pewne zasady.
Co niedzielę wszyscy bez względu na wiek i płeć muszą zebrać się przed pałacem Boga i wysłuchać Jego kazania.
Wszystkie anioły co kilka miesięcy muszą wykonać porządki. Wtedy właśnie na Ziemi pada śnieg lub deszcz.
W niebie aniołowie muszą się czymś zajmować, więc wymyślają róznego rodzaju rozrywki. Sam Bóg woli nie angażować się w te igraszki, więc przygląda się wszystkiemu z boku.
Każdego roku odbywają się tzw. wybory prawej ręki Pana Niebios.
Wszyscy sznujący się aniołowie starają się o to stanowisko.
Niestety wybiera się tylko trzech najlepszych. Aniołowie nigdy nei zapominają o swoich bliskich. których zostawili na Ziemi. Każdy kto się tam znajduje czeka na swoją rodzinę.
Kżdego dnia, każdy anioł może godzinę obserwować to co się dzieje w świecie żywych.
Jeżeli przyjdzie widomość, że jakaś dusza ma zawitać do nieba prawe ręce Boga muszą przygotować jej-tak jak było napisane wyżej-białą szatę i wymyślić specjalne imię. Jest to trudne, ponieważ imię nie może się powtórzyć. Bóg czuwa nad wszystkim i poprawia niedociągnięcia. Ciepłe, pastelowe barwy niebios sprawiają, że wszyscy czują się dobrze, panuje tam miła atmosfera i wszyscy żyją w zgodzie.
Ja właśnie tak wyobrażam sobie niebiosa. Myślę, że nie warto bać się śmierci, bo jeżeli człowiek nie ma nic na sumieniu to z pewnością trafi do nieba, a tam juz może byc tylko lepiej niż tu- na Ziemi.