Calderon de la Barca Pedro

Calderon de la Barca Pedro (1600–1621), hiszpański dramatopisarz, wybitny przedstawiciel teatru barokowego. Żołnierz, ksiądz, nadworny kapelan i dramaturg króla Filipa IV, wiódł życie samotne, wypełnione studiami i kontemplacją. Na twórczość Calderona składają się wszystkie gatunki teatru "złotego wieku”: komedie płaszcza i szpady, dramaty religijne, filozoficzne, komedie o tematyce mitycznej i pałacowej, autos sacramentales (wystawiane w Hiszpanii dramaty alegoryczne, towarzyszące liturgii Bożego Ciała), intermedia. Początkowo realistyczne i obyczajowe, inspirowane twórczością Lopego de Vega, utwory Calderona z czasem przekształciły się w symboliczne i intelektualne. Pogłębiony konflikt dramatyczny został w nich przeniesiony w sferę psychiki postaci. Dzieła Calderona wpisywały się w poetykę teatru barokowego poprzez dynamizm, wykorzystanie techniki kontrastu w budowaniu akcji i postaci, użycie figur retorycznych typowych dla konceptualizmu i kultyzmu. Do najważniejszych utworów Calderona zalicza się m.in.: Auto sacramentale Wielki teatr świata, dramaty "hańby i honoru” Lekarz swego honoru i Alkad z Zalamei oraz dramaty: filozoficzny Życie snem (1635) i religijny Książę niezłomny (1629), w którym nieugięty obrońca wiary, dowódca portugalski don Fernando (postać autentyczna), ujęty przez Arabów, odrzuca propozycję odzyskania wolności w zamian za oddanie Ceuty. Torturowany i zagłodzony na śmierć, do końca pozostaje człowiekiem honoru i wzorem obrońcy wiary. Adaptacji dramatu na język polski dokonał J. Słowacki, który posłużył się dziełem do prezentacji filozofii genezyjskiej.