Którą panną chciałabym być? Charakterystyka porównawcza Danuśki i Jagienki.

Danusię i Jagienkę poznajemy w powieści Henryka Sienkiewicza pt. "Krzyżacy". Pierwsza z nich jest córką wielkiego rycerza Juranda ze Spychowa, wychowywaną po śmierci matki przez księżną Annę Danutę. Jagienka to córka Zycha ze Zgorzelic, również wychowywana bez matki. Wcześnie przejęła obowiązki zmarłej rodzicielki i doskonale radziła sobie z prowadzeniem domu w Zgorzelicach. Miała liczne rodzeństwo.
Danusia odznaczała się anielską urodą. "Stojąc na ławce wydawała się małym dzieckiem, ale zarazem przecudnym, jakby jakowaś figurka z kościoła albo z jasełeczek". Była dwunastolatką o jasnych włosach i drobnej figurze. Jej uroda wzbudzała podziw polskich jak i zagranicznych rycerzy.

Danusia potrafiła ślicznie grać na lutni i śpiewać, miała anielski głos. Była jeszcze bardzo dziecinna i niedojrzała, widać to we fragmencie: "A przetowłosa Danusia podskoczyła naprzód trzy razy do gór w swoich czerwonych trzewiczkach, a następnie chwyciwszy księżnę za szyję poczęła wołać z taką radością, jakby jej obiecywano jakąś zabawę, w którą się tylko starszym bawić wolno". Dziewczynka była bardzo ufna wobec obcych ludzi, gdyż nigdy z ich strony nie spotkało jej nic złego, aż do momentu porwania. Zawsze chodziła zamyślona, pogrążona we wspomnieniach i marzeniach. Była nieśmiała i wstydliwa, lecz zdobyła się na odwagę i publicznie oświadczyła się Zbyszkowi, ratując mu życie. Odznaczała się czułością i dobrodusznością. Troskliwie opiekowała się Zbyszkiem, gdy został zraniony, co świadczy o jej opiekuńczości.

Jagienka była całkowitym przeciwieństwem Danusi. Miała piętnaście lat i "wszystko w niej było piękne: i wysmukła postawa, i szerokie ramiona, i piersi jak ze skały wykute, i czerwone usta, i modre oczki bystro patrzące". Potrafiła polować, pomogła Zbyszkowi w walce z niedźwiedziem. Bardzo dobrze jeździła konno. Jagienka była zaradna, potrafiła zajmować się gospodarstwem pod nieobecność ojca. Była szczera i prawdomówna. Bezinteresownie pomagała rycerzom z Bogdańca. Zakochała się w Zbyszku, jednak nie mogła zebrać się na odwagę, aby mu to wyznać. Pragnęła dla niego szczęścia: modliła się za Danusię, opiekowała się Jurandem. Jej wierność i wytrwałość zostały wynagrodzone; ostatecznie została żoną Zbyszka. Charakteryzowały ją również pracowitość, energiczność oraz śmiałość.

Gdybym miała wybrać, którą panną chciałabym być, wybrałabym bez wątpienia Jagienkę. Nie tylko, dlatego, że była ładna. Zaimponowała mi swą pracowitością i zaradnością. Była pełną życia i radosną dziewczyną. Potrafiła nie tylko polować i zajmować się gospodarstwem ale także zachowywać się jak dama na dworze księżnej Anny Danuty.